Ξαναφέρνω στο μυαλό μου στιγμές και στα μάτια μου εικόνες
θέρους,
για το μόνο σκοπό, να μείνουν εκεί
–στο μυαλό και στα μάτια μου–
ως ένα αξεδιάλυτο, συνεχόμενο παρόν…
Αν είναι δυνατόν!
Δεν μπορώ να ανεχθώ, η λάμψη τους
–αυτή
που ένιωσα όταν τ’ αντίκρισα–
να αργοσβήνει καθώς με τον καιρό θα βυθίζονται, όλο και περισσότερο,
στα βαθιά της θύμησής μου.
Να μείνουν εκεί θέλω ως ένα αξεδιάλυτο, συνεχόμενο
παρόν…
Αν είναι δυνατόν!
Σα να ’μαι στο παράθυρό μου
και ν’ αγναντεύω τούτο το αγκυροβολημένο λευκό
ιστιοφόρο.
Η θάλασσα μπροστά μου, μ' έναν τρόπο μαγικό, με ηρεμεί.
Το αυθεντικό αιγαιοπελαγίτικο χρώμα της
και η κρυστάλλινη διαύγειά της με ξεσηκώνουν.
Σ’ αυτήν αρμενίζουν, προς το παρόν, τα
όνειρά μου…
Τέτοιες εικόνες «τρυπώνουν» στη
φαντασία μου.
Αν είναι δυνατόν!
Εκεί στον τόπο μου, η κάθε στιγμή σού χαρίζει έγχρωμες πινελιές
και σου ζητά να τις δεις και να τις
απολαύσεις.
Σοκάκια που
παρέμειναν ίδια όπως τότε…
Τώρα γεννούν τη νοσταλγία των ειδυλλιακών εποχών και των ωραίων χρόνων,
αυτών που είχαμε την τύχη να ζήσουμε κι ολοένα ψάχνουμε
να ξαναβρούμε.
Σε κάποιες γειτονιές
–στα
σοκάκια και στα πεζούλια τους–
η γειτονία και η γειτόνισσα συνεχίζουν να υπάρχουν…
ακόμη.
Αν είναι δυνατόν!
Εικόνες θέρους… Πτυχές της άφθαρτης Λεσβιακής γης.
Αναδύονται, τώρα
–επιστρέφουν
και ξεδιπλώνονται–
στη φαντασία μου
και γίνονται αντίδοτο σε καταθλιπτικούς και δύσκολους καιρούς.
Αν είναι δυνατόν!
Πρέπει να ζωντανευουμε τις εικόνες το καλοκαιριού σαν ΑΝΤΙΔΟΤΟ της σημερινής κακομοιριάς το ποιος φταίει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα τα ιδανικά που περιμέναμε να ωριμάσουν με την ηλικία και δεν ήρθαν
έτσι χρειαζόμαστε τα περασμένα σαν ΑΝΤΙΔΟΤΟ φίλε όπως λες κι εσύ. (γίνονται αντίδοτο σε καταθλιπτικούς και δύσκολους καιρούς.)
χαιρετώ
Γαβριήλ
ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ! πώς ν αντισταθείς σε τέτοια ομορφιά και μάλιστα ζυμωμένη με παιδικές μνήμες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑδύνατον!
Την Καλημέρα μου Στράτο.
Μου φόρτωσες τη μέρα θετική ενέργεια και τρυφεράδα. Ευχαριστώ!
@ pylaros,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι η εποχή, φίλε μου, που, θέλοντας και μη, αυτές οι εικόνες θα έρχονται και θα ξαναέρχονται στη σκέψη και στα μάτια μας, μέχρι που θα έρθει –… αν έρθει- η ευκαιρία να τα ζήσουμε και να τα απολαύσουμε από κοντά.
Σ’ ευχαριστώ που πάντα έχεις λόγο για τις αναρτήσεις μου.
@ Χαρά Θ.,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα που είναι δυνατόν, Χαρά μου –κι αν δεν είναι εσύ το κατορθώνεις- οι εικόνες μου και οι στιγμές μου να σου προσφέρουν έστω και λίγη δόση «θετικής ενέργειας και τρυφεράδας», όπως λες.
ΚΙ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ, εσύ το κάνεις!...
Καλησπέρα φίλε μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτ΄αλήθεια δεν ξέρω τι να πρωτοθαυμάσω. Τον λόγο ή την εικόνα; Πιστεψέ με ότι αυτά που γράφεις είναι εικόνες και οι εικόνες σου ένας ατέλειωτος, πανέμορφος λόγος.
Με γέμισες θύμησες.
Νάσαι καλά.
@ Dennis Kontarinis,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εγώ όταν το ανέβασα, η ίδια απορία με απασχολούσε… Όχι δεν τα θαύμαζα, αλλά συνέβη αυτό που συμβαίνει και με τα τραγούδια… σε κάποια έχουν μελοποιηθεί οι στίχοι των και σ’ άλλα πάνω στη μουσική γράφονται οι στίχοι… κάπως έτσι έγινε, Ντένη.
Σ’ ευχαριστώ πολύ!