Χριστουγεννιάτικες ευχές

 

Εύχομαι, αυτά τα Χριστούγεννα, κάποιος να σας κάνει μια τόσο σφιχτή αγκαλιά, 

που όλα τα σπασμένα μέσα σας να κολλήσουν για πάντα και 

κανείς να μην ραγίσει ποτέ την καρδιά σας!

Υγεία, Ειρήνη, Ευτυχία και Αγάπη. Ας γίνουν οι ευχές μας…πραγματικότητα.

Μια Δύση και μια Ανατολή ~ Naciente y Poniente

 

39ος Αυθεντικός Μαραθώνιος της Αθήνας 13/11/2022

Ο 39ος Αυθεντικός Μαραθώνιος της Αθήνας διεξήχθη στις 13 Νοεμβρίου 2022. Η διέλευση αυτής της ιστορικής απόστασης των 42.195 μέτρων προσελκύει το ενδιαφέρον πλήθος αθλητών απ’ όλο τον κόσμο καθώς και αρκετούς θεατές καθ’ όλη τη διαδρομή από τον Μαραθώνα στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο. Για πολλούς δρομείς η συμμετοχή αποτελεί όνειρο ζωής.

39th Athens Marathon. The Authentic

«Έκλεψα» μια στιγμή από τη ζωή τους…

Φευγαλέες κι ανυποψίαστες φιγούρες, με την πλάτη στο φακό. Είναι αλήθεια ότι δεν ήθελα να φανώ αδιάκριτος, ωστόσο αυτό που είχα μπροστά μου δεν μου άφηνε περιθώριο ώστε να μην πατήσω το κλικ. Τελικά ενέκυψα. Ξεπέρασα τα όρια της αδιακρισίας και τους φωτογράφησα δίχως να το αντιληφθούν. «Έκλεψα» μια στιγμή από τη ζωή τους… 

* https://www.instagram.com/stratos_doukakis_8/

#Backwards #De Espaldas 

Πλάκα, η «Συνοικία των Θεών»

Στη σκιά της Ακρόπολης και των αρχαίων της ναών, χτισμένη πάνω σε λόφο η Πλάκα είναι μια από τις πιο όμορφες συνοικίες της Αθήνας. Πάντα θα γοητεύει τον επισκέπτη προσδίδοντας μια ξεχωριστή και ιδιαίτερα γραφική νότα. Ένας περίπατος στα στενά δρομάκια της είναι ένα ταξίδι στο χρόνο. Σπίτια, απλά και απέριττα, ανάμεσα στα νεοκλασικά είναι μία κατηγορία από μόνα τους και αξίζει να τα ανακαλύψει κανείς στους περιπάτους του. Από τρεις δρόμους της οι παρακάτω φωτογραφίες: Φρυνίχου, Λυσικράτους, Γκούρα.

Μετρό: Επόμενη στάση Πειραιάς

Η έλευση του Μετρό στον Πειραιά με τερματικό σταθμό το Δημοτικό Θέατρο είναι πλέον γεγονός. Τρεις νέοι σταθμοί προστέθηκαν στη γραμμή 3 κι αυτό αποτελεί πλέον ένα σημαντικό συγκοινωνιακό στοιχείο.

O νέος σταθμός «Δημοτικό Θέατρο» στον Πειραιά, στο εσωτερικό του οποίου επικρατεί το μπλε χρώμα και αυτή η επιλογή δεν είναι καθόλου τυχαία. Η διακόσμηση και η αρχιτεκτονική είναι εξ' ολοκλήρου εμπνευσμένη από το νερό, ενώ μέσα στον υπόγειο σταθμό ξετυλίγεται ολόκληρη η ιστορία του νερού και υπογραμμίζεται η σημαίνουσα σημασία του.

Η Μόνιμη Αρχαιολογική Έκθεση με τίτλο «Ιστορίες για το Αθέατο Νερό» έχει να κάνει με τις αθέατες υδάτινες διαδρομές και τις ιστορίες για τη λειτουργία της πόλης του Πειραιά μέσα από την έκθεση που υλοποιήθηκε από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Πειραιώς και Νήσων, η οποία είχε στη χωρική της αρμοδιότητα το μεγαλύτερο τμήμα της έκτασης που κατασκευάστηκε το έργο της Αττικό Μετρό.

Επισκέφτηκα τους δύο νέους σταθμούς και εντυπωσιάστηκα! Οι εικόνες το λένε μόνες τους. 

Η Επέτειος της 28ης Οκτωβρίου στο Χολαργό

 28^η Οκτωβρίου 1940

Μία ημέρα, που γράφτηκε στην ιστορία για το ηρωικό «ΟΧΙ» της Ελλάδας στο φασισμό.

Εικόνες από την παρέλαση για την επέτειο στο Χολαργό 

Στην άμμο...

Από το μακρινό 2011, όταν οι επισκέψεις μου στον γενέθλιο τόπο ήταν πιο συχνές και διαρκούσαν όσο κρατούσε το καλοκαίρι, γνώρισα έναν άνθρωπο τον Δημήτρη που είχε μεράκι να συλλέγει βότσαλα και μ’ αυτά να παράγει τέχνη. Πραγματικές ομορφιές. Βάλθηκα κι εγώ λοιπόν να βάλω λίγο το χεράκι  για να θυμάμαι και να τον θυμάμαι. Τι κρίμα να μην μπορούν να μείνουν για πάντα στη φυσική τους θέση, στην παραλία… Γι’ αυτό κι εγώ αυτές τις εικόνες τις δημοσιεύω εδώ εν είδη αναμνήσεως...

Ευλογώντας, ολίγον τι, τα γένια μου…

«Κάθε φορά που ένα βιβλίο διαβάζεται και ξαναδιαβάζεται, τότε συμβαίνει κάτι στο βιβλίο: μεταβάλλεται», έλεγε ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Νομίζω πως αξίζει να ξαναδιαβάζουμε κάποια βιβλία διότι ξαναγίνονται μέρος της ψυχής μας. Λειτουργούν σαν καταλύτες, απλά, φυσικά, ολόφρεσκα σαν θαλάσσια αύρα… κι ο καθένας μας παίρνει από ένα βιβλίο πάντοτε, τις απαντήσεις που, κάθε φορά, χρειάζεται.

«Ξαναδιαβάζοντας ένα βιβλίο», σελίδα 97

«Αν θα έδινα έναν διαστολικό ορισμό στον όρο  Π ο ί η σ η, ότι, δηλαδή, δεν αποτελεί μόνο –η κατ’ ανάγκη– έρρυθμο ή έμμετρο λόγο, αλλά και ελεύθερο λυρικό λόγο, συχνά απεξαρτημένο από έντεχνα στιχουργικά σχήματα, όπως έχει τουλάχιστο διαμορφωθεί στα τελευταία χρόνια, τότε ο Στράτος Δουκάκης θα μπορούσε αδίσταχτα να συμμετρηθεί στη χορεία των –ευρεία εννοία– ποιητών, πολίτης, δικαιωματικά, στων «ποιητών την πόλη», όπως θα έλεγε ο Κ. Π. Καβάφης».

(Από τον πρόλογο του ποιητή Δημήτρη Νικορέτζου)

Καλή και λουλουδένια Πρωτομαγιά!

 

Χρώματα, νάματα και μυρωδιές, με τα πατήματα της ψυχής τις μνήμες τις ιερές, με λέξεις άφθαρτες των ποιητών, με τις καρδιές μας συντονισμένες στους κραδασμούς της Άνοιξης, στο τρυφερό αγέρι από την αύρα του Σαρωνικού, τις ευωδιές των αγριολούλουδων του Υμηττού, την ευλογία της ελληνικής γης!

Ας μένει εντός μας η ομορφιά από τη φύση που τόσο απλόχερα μας δίνεται, σαν υπόσχεση κι ελπίδα ότι, τίποτα δεν χάνεται , αν θέλουμε, κι αν παλεύουμε γι' αυτό!   Τζ.Κ 

Καλό μήνα!

Ο Παρθενώνας απ' τα ψηλά κι από τα πέριξ

Εκεί απέναντι στον ιερό βράχο της Ακρόπολης θρονιάζεται η ιστορία. Η τελειότητα, το μέτρο, η διαχρονικότητα της κλασικής τέχνης: ο Παρθενώνας ζωντανή απόδειξη της ακμής της Αθήνας. Αποκορύφωμα της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής και αναμφίβολα σύμβολο του παγκόσμιου πολιτισμού.

Ένα μνημείο που ομορφαίνει την πόλη, ομορφαίνει τη ζωή μας και γίνεται ο άρρηκτος δεσμός μας με το παρελθόν. 

 

Γκαλερί: «Μήθυμνα η μικρή μου πατρίδα»

Ένα φωτογραφικό ταξίδι σε καρτ-ποστάλ…

Πάνω σ’ έναν πέτρινο λόφο, αμφιθεατρικά κτισμένη και στεφάνι στην κορφή της το Ενετικό κάστρο, στέκει καμαρωτή η Μήθυμνα, έχοντας στα πόδια της τον κάμπο από τη μια και τη θάλασσα απ’ την άλλη και στην άκρη το λιμάνι να συμπληρώνει τη γοητευτική και ευανάγνωστη εικόνα της.

Η μεγαλοπρέπεια και η λιτότητα συνδυάζονται αρμονικά σ’ αυτόν «τον κόσμο το μικρό και μέγα» δίχως να ξεχωρίζει ποιος είναι ο μικρός και ποιος ο μέγας αφού είναι ο καθένας και οι δυο μαζί.

Η Μήθυμνα, παράδεισος των χρωμάτων και της γαλήνης, της αναπόλησης, της περισυλλογής και της... αισθητικής.  Πόλος έλξης και αγαπημένος τόπος ποιητών, καλλιτεχνών και διανοούμενων, όχι μόνο Ελλήνων αλλά και ξένων.

Ίσως να είναι η ξεχωριστή ομορφιά της, ίσως η ισορροπία και η γαλήνη της, ίσως η φυσική αρχοντιά της. Ίσως να είναι η δωρική της λιτότητα, η γρανιτένια σιγουριά του κάστρου της... Ίσως γι’ αυτό, εμείς τα παιδιά της, μόνιμοι και πιστοί εραστές της, έχουμε αυτή την ανάγκη της επιστροφής σε όλα εκείνα που κατά κάποιο τρόπο ήταν –και εξακολουθούν να παραμένουν– τα παραμύθια μας. Τα μεταξωτά όνειρα μιας... πιο αθώας εποχής.

* Τα παραπάνω καρτ-ποστάλ στις 3 ενότητες της Γκαλερί «Μήθυμνα η μικρή μου πατρίδα» είναι αφιερωμένα σ’ εκείνη γιατί εμείς εκεί μάθαμε να αγαπάμε την ομορφιά!  

Κόκκινες ανεμώνες του κάμπου...

Ανεμώνες, πορφυροί σηματοδότες της ζωής απλώνουν κόκκινο χαλί στης άνοιξης το λιβάδι. Ανέμελες και παιχνιδιάρες κουβαλάνε στα κόκκινα άνθη τους την άνοιξη.

Μοναχικό αγριολούλουδο μέσα στο πράσινο, που μόνο αγριολούλουδο δεν είναι.

Ένα μπουκέτο κόκκινες ανεμώνες, ένα μπουκέτο πυρκαγιά, ένα μπουκέτο φλόγας. Αιμάτινη πορφύρα που θαρρείς και στάζει θαρρείς αίμα.

Δεν είναι παπαρούνες - Ανεμώνες είναι...

Αθηναίοι

«Αθηναίοι είναι όσοι την Αθήνα αγαπούν».

Μ' αυτό το σύνθημα, πριν χρόνια, η εφημερίδα Lifo, το free press της πόλης, παρουσίασε στο κοινό μια φωτογραφική έκθεση αφιερωμένη στους Αθηναίους αναγνώστες της η οποία φιλοξενήθηκε με επιτυχία στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς. 

Εγώ τώρα, με δυο φωτο-συνθέσεις, επιχειρώ να παρουσιάσω ένα μείγμα από ανθρώπους ανώνυμους, άσχετους και άγνωστους μεταξύ τους και με μένα. Πρόσωπα με διαφορετικές καταβολές μιας οποιασδήποτε συνηθισμένης ημέρας στην εμβληματική περιοχή Μοναστηράκι. Και όλοι αυτοί ζουν, κυκλοφορούν και βέβαια αγαπούν την πόλη τους.