«Κάθε φορά που ένα βιβλίο διαβάζεται και ξαναδιαβάζεται, τότε συμβαίνει κάτι στο βιβλίο: μεταβάλλεται», έλεγε ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Νομίζω πως αξίζει να ξαναδιαβάζουμε κάποια βιβλία διότι ξαναγίνονται μέρος της ψυχής μας. Λειτουργούν σαν καταλύτες, απλά, φυσικά, ολόφρεσκα σαν θαλάσσια αύρα… κι ο καθένας μας παίρνει από ένα βιβλίο πάντοτε, τις απαντήσεις που, κάθε φορά, χρειάζεται.
«Ξαναδιαβάζοντας ένα βιβλίο», σελίδα 97
«Αν θα έδινα έναν
διαστολικό ορισμό στον όρο Π ο ί η σ η,
ότι, δηλαδή, δεν αποτελεί μόνο –η κατ’ ανάγκη– έρρυθμο ή έμμετρο λόγο, αλλά και
ελεύθερο λυρικό λόγο, συχνά απεξαρτημένο από έντεχνα στιχουργικά σχήματα, όπως έχει
τουλάχιστο διαμορφωθεί στα τελευταία χρόνια, τότε ο Στράτος Δουκάκης θα
μπορούσε αδίσταχτα να συμμετρηθεί στη χορεία των –ευρεία εννοία– ποιητών,
πολίτης, δικαιωματικά, στων «ποιητών την πόλη», όπως θα έλεγε ο Κ. Π. Καβάφης».
(Από τον πρόλογο του ποιητή Δημήτρη Νικορέτζου)
