JE T’AiME… JE T’...
Από νύχτα σε νύχτα
χαρίζουν μερίδιο απ’ το φως τους,
στους δημόσιους
δρόμους…
Στη σωστή ώρα θα νυχτώσει και πάλι…
Όλη νύχτα το ίδιο φως…
πυγολαμπίδα στο σκοτάδι,
ατέλειωτη νύχτα, αιώνια
προσμονή
κι αν μισήσω, θα είναι από ανάγκη...
Στη σκοτεινή ολιγωρία σου,
σε παρέσυρα κάτω απ’ το φως για
να σε διακρίνω…
Φέγγουν…
για «υπόφωτους» έρωτες
και κυνηγημένους ατίθασους ίσκιους…
Μηθυμναίος
Νομίζω ότι είχα γράψει ένα σχόλιο για τους φανοστάτες, μάλιστα για έναν σπασμένο (γλόμπο) αλλά δεν το βλέπω πουθενά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα εξετάζω και το μυαλό μου, λέω μήπως έκανα λάθος, μήπως μόνο το σκέφτηκα και δεν πραγματοποίησα (να γράψω) την σκέψη μου;
Όσο περνά η ηλικία τόσο "Τσεκάρω" τον εαυτόν μου, είναι κι αυτό ένα κομμάτι της φθοράς της ζωής.
χαιρετώ σε
Γαβριήλ
@ pylaros,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην ανησυχείς για τη μνήμη σου, φίλε, βαστάει καλά ακόμη... Ένα μικρό μπέρδεμα ήταν... το σχόλιό σου το έκανες στην προηγούμενη ανάρτηση και σου απάντησα μάλιστα...
Τούτη εδώ είναι άλλη με μαυρόασπρες (ή ασπρόμαυρες...) φωτογραφίες και φανοστάτες άλλων...
Εσύ, άλλωστε, στα γραφτά σου αποδεικνύεις περίτρανα πως η μνήμη δεν σ' εγκαταλείπει... αλίμονο σε μένα...
Χαιρετώ σε!