Από το μακρινό 2011, όταν οι επισκέψεις μου στον γενέθλιο τόπο ήταν πιο συχνές και διαρκούσαν όσο κρατούσε το καλοκαίρι, γνώρισα έναν άνθρωπο τον Δημήτρη που είχε μεράκι να συλλέγει βότσαλα και μ’ αυτά να παράγει τέχνη. Πραγματικές ομορφιές. Βάλθηκα κι εγώ λοιπόν να βάλω λίγο το χεράκι για να θυμάμαι και να τον θυμάμαι. Τι κρίμα να μην μπορούν να μείνουν για πάντα στη φυσική τους θέση, στην παραλία… Γι’ αυτό κι εγώ αυτές τις εικόνες τις δημοσιεύω εδώ εν είδη αναμνήσεως...
Εντάξει, εδώ σταματώ κάθε σχόλιο γιατί υποκλίνομαι πραγματικά στην καλλιτεχνική έμπνευση του φίλου, Στράτο! Εκπληκτικός! Ο άνθρωπος είναι εκπληκτικός! Κοίτα λοιπόν τι μπορεί να κάνει κάποιος αν είναι κοντά στη φύση έτσι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι κρίμα που δεν μπορούν να παραμείνουν έτσι στην άμμο...
ΑπάντησηΔιαγραφή