«Κάθε φορά που ένα βιβλίο διαβάζεται και ξαναδιαβάζεται, τότε συμβαίνει κάτι στο βιβλίο: μεταβάλλεται», έλεγε ο Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Νομίζω πως αξίζει να ξαναδιαβάζουμε κάποια βιβλία διότι ξαναγίνονται μέρος της ψυχής μας. Λειτουργούν σαν καταλύτες, απλά, φυσικά, ολόφρεσκα σαν θαλάσσια αύρα… κι ο καθένας μας παίρνει από ένα βιβλίο πάντοτε, τις απαντήσεις που, κάθε φορά, χρειάζεται.
«Ξαναδιαβάζοντας ένα βιβλίο», σελίδα 97
«Αν θα έδινα έναν
διαστολικό ορισμό στον όρο Π ο ί η σ η,
ότι, δηλαδή, δεν αποτελεί μόνο –η κατ’ ανάγκη– έρρυθμο ή έμμετρο λόγο, αλλά και
ελεύθερο λυρικό λόγο, συχνά απεξαρτημένο από έντεχνα στιχουργικά σχήματα, όπως έχει
τουλάχιστο διαμορφωθεί στα τελευταία χρόνια, τότε ο Στράτος Δουκάκης θα
μπορούσε αδίσταχτα να συμμετρηθεί στη χορεία των –ευρεία εννοία– ποιητών,
πολίτης, δικαιωματικά, στων «ποιητών την πόλη», όπως θα έλεγε ο Κ. Π. Καβάφης».
(Από τον πρόλογο του ποιητή Δημήτρη Νικορέτζου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Εστιάζω, κάνω «ζουμ» αν χρειαστεί κι αμέσως το «κλικ» για το αποτέλεσμα της εικόνας που θέλω να έχω… Θα τις αφήνω «έκθετες» ώστε να υπόκεινται σε φιλικές «επιθέσεις» και τα σχόλιά σας εδώ…
Σας ευχαριστώ