Παρασκευή 15 Νοεμβρίου 2019

Ανάμεσα στις σκιές των vintage πορτοκαλί τηλεφώνων, «ξεμυτίζει» μια λεπτομέρεια…

Τις ομορφιές που φύλαξες στης μνήμης τις διαδρομές μην τις ξεχάσεις κρεμασμένες ανάμεσα στ’ αγγίγματα των δυο vintage τηλεφώνων. 
Ένα μονάχα θα σου πω –κι ας στο ’χω πει χίλιες φορές– μία ακόμη τι πειράζει: Τίποτα δεν είναι πιο αληθινό απ’ τα δικά σου παραμύθια!
Τελικά τι ψάχνουμε οι άνθρωποι; Μια αγκαλιά κι έναν άνθρωπο να μας αγαπάει τις στιγμές που δεν ξέρουμε πως να κρυσταλλωθεί ο χρόνος.


Δεν μπορείς να διδάξεις τίποτα στον άνθρωπο
Το μόνο που μπορείς να κάνεις, είναι να τον βοηθήσεις ν’ ανακαλύψει αυτό που έχει μέσα του.




2 σχόλια:

  1. Εξαιρετικός όπως πάντα και εκλεκτικός. Την καλησπέρα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εισπράττω πάντα τον καλό, τιμητικό και επαινετικό σου λόγο, Γιάννη, και γι’ αυτό σ’ ευχαριστώ κι ανταποδίδω ευγνωμοσύνη!

      Διαγραφή

Εστιάζω, κάνω «ζουμ» αν χρειαστεί κι αμέσως το «κλικ» για το αποτέλεσμα της εικόνας που θέλω να έχω… Θα τις αφήνω «έκθετες» ώστε να υπόκεινται σε φιλικές «επιθέσεις» και τα σχόλιά σας εδώ…

Σας ευχαριστώ