Και δεν ήξερα πως ανήκει στην οικογένεια της μπιγκόνιας αυτό το υπέροχο αναρριχώμενο Στράτο. Το ανέδειξες μοναδικά μέσα απ' το φακό σου. Πολλές ευχές για το υπόλοιπο του καλοκαιριού!
Αν δεν ήταν απ’ τ’ όμορφο χρώμα του που ερωτοτροπεί με τη ματιά μου κάθε που το αντικρίζω και την πληθώρα στους κήπους δεν θα το έδινα σημασία. Αφού κουράστηκα να το φωτογραφίζω, για την ομορφιά του, έπρεπε να μάθω και την ονομασία του. Ρώτησα, έμαθα και… το επιβεβαίωσα!
Η φύση και η ζωή δίνουν οξυγόνο, χωρίς τσιγγουνιές. Κι απλωσιά σαν κι αυτό στο συναίσθημα. Κι εμείς, μεσάζοντες, Μαρία...
Ανταποδίδω με τη σειρά μου ευχές κι εγώ: μένει ακόμη καλοκαίρι να το χαιρόμαστε!
Καλώς μας ήλθες πάλι στα παλιά σου "λημέρια". ας μου επιτραπεί η λέξη, Η απεξάρτηση από το διαδίκτυο κράτησε κι αυτή όσο μια φλόγα σε ένα "μπουκέτο" από άχυρα. από τα ισπανικά (como una llamarada de tusa) τούσα είναι ο φλοιός μιας μαζόρκας ξηραμένου καλαμποκιού. Φίλε κι εγώ έκανα για δυο μήνες απαοτοξίνωση από το ιντερνετ όσο ήμουν στην Ελλάδα, έλα όμως που μόλις γύρισα αισθάνθηκα απομονωμένος από τον κόσμο, την κοινωνία, μιας παγκόσμιας κοινωνίας που μας λείπει σαν τον πρωινό καφέ για να νιώσουμε το ξεκίνημα μιας καινούργιας μέρας... Πήγα και στο Μυθημναίος, αλλά... Ναι τα λουλούδια, το φως, ο καθαρός ορίζοντας είναι μοναδικό χάρισμα της Ελλάδας μας. Η πρώτη μου εντύπωση όταν γύρισα ήταν ότι οι λαμπτήρες του ηλεκτρικού δεν απέδιδαν το φως όπως έπρεπε και το σπίτι ήταν σκοτεινό Αλοίμονο ήμοιυν θαμπομένος ααπό το Ελληνικό καθαρό λαμπρό φως, κάτι που δεν αγοράζεται στα ξένα
Σ’ ευχαριστώ για το καλωσόρισμα της επανεμφάνισής μου, Γάβο, στα λημέρια μου, όπως λες. Εδώ ήμουν αν και λίγο απομακρυσμένος. Δυο μήνες απεξάρτησης σε καλό μου βγήκε… Στο «Μηθυμναίο», άλλωστε δίνω εξηγήσεις κι όπως θα είδες εκεί δεν έκλεισα παραθυρόφυλλα, μόνο κουρτινάκι δαντελωτό κρέμασα «με κενά κάτι να μαρτυράνε στους απ’ έξω», όπως γράφω…
Μες τα τόσα χαρίσματα της Ελλάδας είναι και οι ατέλειωτες ομορφιές της κι εμένα η ομορφιά, όπως ξέρεις, η κάθε ομορφιά φίλε, με προκαλεί και με τον τρόπο μου την αναπαράγω. Δεν θα μπορούσα να κρατήσω μόνο για μένα το όμορφο αυτό λουλούδι που το ’βρισκα πάντα μπροστά μου σε κάθε κήπο. Το χρώμα του το λατρεύω.
Να ‘σαι καλά, Γάβο μου και στην επάνοδό σου να τα βρεις όλα «εν τάξει» και φωτεινά!
Εστιάζω, κάνω «ζουμ» αν χρειαστεί κι αμέσως το «κλικ» για το αποτέλεσμα της εικόνας που θέλω να έχω… Θα τις αφήνω «έκθετες» ώστε να υπόκεινται σε φιλικές «επιθέσεις» και τα σχόλιά σας εδώ…
Και δεν ήξερα πως ανήκει στην οικογένεια της μπιγκόνιας αυτό το υπέροχο αναρριχώμενο Στράτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο ανέδειξες μοναδικά μέσα απ' το φακό σου.
Πολλές ευχές για το υπόλοιπο του καλοκαιριού!
Αν δεν ήταν απ’ τ’ όμορφο χρώμα του που ερωτοτροπεί με τη ματιά μου κάθε που το αντικρίζω και την πληθώρα στους κήπους δεν θα το έδινα σημασία.
ΔιαγραφήΑφού κουράστηκα να το φωτογραφίζω, για την ομορφιά του, έπρεπε να μάθω και την ονομασία του. Ρώτησα, έμαθα και… το επιβεβαίωσα!
Η φύση και η ζωή δίνουν οξυγόνο, χωρίς τσιγγουνιές. Κι απλωσιά σαν κι αυτό στο συναίσθημα. Κι εμείς, μεσάζοντες, Μαρία...
Ανταποδίδω με τη σειρά μου ευχές κι εγώ: μένει ακόμη καλοκαίρι να το χαιρόμαστε!
Καλώς μας ήλθες πάλι στα παλιά σου "λημέρια". ας μου επιτραπεί η λέξη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ απεξάρτηση από το διαδίκτυο κράτησε κι αυτή όσο μια φλόγα σε ένα "μπουκέτο" από άχυρα. από τα ισπανικά (como una llamarada de tusa) τούσα είναι ο φλοιός μιας μαζόρκας ξηραμένου καλαμποκιού. Φίλε κι εγώ έκανα για δυο μήνες απαοτοξίνωση από το ιντερνετ όσο ήμουν στην Ελλάδα, έλα όμως που μόλις γύρισα αισθάνθηκα απομονωμένος από τον κόσμο, την κοινωνία, μιας παγκόσμιας κοινωνίας που μας λείπει σαν τον πρωινό καφέ για να νιώσουμε το ξεκίνημα μιας καινούργιας μέρας...
Πήγα και στο Μυθημναίος, αλλά...
Ναι τα λουλούδια, το φως, ο καθαρός ορίζοντας είναι μοναδικό χάρισμα της Ελλάδας μας.
Η πρώτη μου εντύπωση όταν γύρισα ήταν ότι οι λαμπτήρες του ηλεκτρικού δεν απέδιδαν το φως όπως έπρεπε και το σπίτι ήταν σκοτεινό
Αλοίμονο ήμοιυν θαμπομένος ααπό το Ελληνικό καθαρό λαμπρό φως, κάτι που δεν αγοράζεται στα ξένα
την Καλημέρα μου
Γαβο
Σ’ ευχαριστώ για το καλωσόρισμα της επανεμφάνισής μου, Γάβο, στα λημέρια μου, όπως λες. Εδώ ήμουν αν και λίγο απομακρυσμένος. Δυο μήνες απεξάρτησης σε καλό μου βγήκε… Στο «Μηθυμναίο», άλλωστε δίνω εξηγήσεις κι όπως θα είδες εκεί δεν έκλεισα παραθυρόφυλλα, μόνο κουρτινάκι δαντελωτό κρέμασα «με κενά κάτι να μαρτυράνε στους απ’ έξω», όπως γράφω…
ΔιαγραφήΜες τα τόσα χαρίσματα της Ελλάδας είναι και οι ατέλειωτες ομορφιές της κι εμένα η ομορφιά, όπως ξέρεις, η κάθε ομορφιά φίλε, με προκαλεί και με τον τρόπο μου την αναπαράγω. Δεν θα μπορούσα να κρατήσω μόνο για μένα το όμορφο αυτό λουλούδι που το ’βρισκα πάντα μπροστά μου σε κάθε κήπο. Το χρώμα του το λατρεύω.
Να ‘σαι καλά, Γάβο μου και στην επάνοδό σου να τα βρεις όλα «εν τάξει» και φωτεινά!