Μου έχει γίνει συνήθεια και μόνιμο θέμα,
Βήματα που με γυρίζουν πίσω…
Κι αυτό που ψάχνω μακριά, πάλι
κοντά του με γυρνά...
Γιατί θέλω να νοιώσω τη μοναξιά του να μιλά.
Γιατί θέλω να νοιώσω τη μοναξιά του να μιλά.
Κι αυτό μου μιλάει πια με το δικό του τρόπο...
Με την ξεπεσμένη αρχοντιά του...
Οι τοίχοι μάρτυρες βουβοί με χρώματα παλιά, ξεθωριασμένα…
Πόρτες, παράθυρα κλειστά, λουλούδια ξεραμένα…
Θέλω να πω μήπως έπαψε να στεγάζει πια τα όνειρα των ανθρώπων του;
Να υπάρχουν κλεισμένα μέσα τα όνειρα των ανθρώπων που έζησαν εκεί; Μάλλον ναι... Σκληρός ο χρόνος και η εγκατάλειψη, Στράτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί ν' αφήνουν στη λησμονιά τέτοιες ομορφιές; Κρίμα...
Είναι οι σκέψεις που με ταλαιπωρούν κι εμένα, αγαπητή μου Ελεωνόρα, τέτοια «γιατί» και «κρίμα»… και φυσικά τα όνειρα των ανθρώπων του.
Διαγραφή"Τα βήματα που με γυρίζουν πίσω"
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαντού όπου προχωράς σε κάθε γωνιά της Ελλάδας βλέπεις εικόνες εγκατάλειψης και διερωτάσαι γιατί δεν φαίνεται ούτε ίχνος κίνησης ανθρώπων;
Αν και ζω μακριά εν τούτοις στις σκέψεις μου έρχονται οι εικόνες από τις γλάστρες του βασιλικού, η πασχαλιά, το άνθισμα των αμυγδαλιών, τα λουλούδια, αυτά που μεγάλωσα, σήμερα ξέρω ότι όλα έχουν χαθεί για πάντα, μια σκηνή της Ελληνικής επαρχίας λες και είναι από τις χαμένες πατρίδες.
Δύσκολο πολύ να το παραδεχθείς, ακόμη δυσκολότερο όταν ξαναζούν στα όνειρά σου, (οι εικόνες) από κάπου μακριά, από την δεύτερή σου πατρίδα.
Γαβριήλ
Έτσι ακριβώς είναι, φίλε μου Γάβο, κάθε φορά και περισσότερη εγκατάλειψη, και περισσότερη φθορά γύρω μας και παντού και δυστυχώς δεν είναι μόνο οι εικόνες των κτισμάτων, είναι και ανθρώπινες εικόνες εγκατάλειψης που πληθαίνουν κι είναι επόμενο να μας πληγώνουν. Κι είναι αυτές πονάνε περισσότερο…
ΔιαγραφήΕκεί είναι οι ρίζες οι βαθιές , δεν πιστεύω στην ξεπεσμένη αρχοντιά , παραμελημένη μπορεί αλλά πάντα κλείνει τη νοσταλγία και τη δική του ιστορία !!!Και κείνοι που γυρίζουν πίσω για λίγο ζουν την έκσταση των ονείρων τους στον υπέρτατο βαθμό!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην αγάπη μου !!!!
Γενικά η κατάσταση που επικρατεί, εδώ και κάποια χρόνια –και το ξέρεις, καλή μου Νικόλ– έχει ξεριζώσει ρίζες βαθιές γιατί για κάποιους δεν αντέχεται και το παραμέλημα και η εγκατάλειψη είναι επόμενα…
ΔιαγραφήΚι εκείνοι που γυρίζουν πίσω, είναι για να εκδηλώσουν νοσταλγία, συναίσθημα και ρομαντισμό.
Με τα πιο φιλικά μου αισθήματα!
Τί θα γίνει με μας Στράτο; Τους λάτρεις του ωραίου , του χειροποίητου, γιατί χειροποίητα είναι αυτά τα σπίτια,που όμως μερικοί τα γκρέμισαν για να κάνουν πολυκατοικίες. Ας διασώσουμε αυτά που έμειναν. Τη καλημέρα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι άλλο μπορούμε να κάνουμε, Δώρα, πώς θα τα διασώσουμε εμείς οι λάτρεις του ωραίου, οι ρομαντικοί και οι αλαφροΐσκιωτοι;
ΔιαγραφήΕπιστρέφουμε και τα απαθανατίζουμε, άλλον τρόπο δεν έχουμε…
Καλό βράδυ!
Στράτο, αφήστε τώρα το πως θα σώσετε τα χειροποίητα σπίτια με την Κυρία Δώρα και πηγαίνετε να βρείτε το ποδήλατο. Κάποιος το έκλεψε από την πρώτη φωτογραφία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν πρόσεξες, Γιώργο, τις πρώτες σειρές, γράφω: Βήματα που με γυρίζουν πίσω… Κι αυτό που ψάχνω μακριά, πάλι κοντά του με γυρνά... Γιατί θέλω να νοιώσω τη μοναξιά του να μιλά.
ΔιαγραφήΓι' αυτό γύρισα, για να μην έχει άλλες παρουσίες... αναζητούσα στη μοναξιά τα λόγια του. Αλλιώς το ποδήλατο θα ήταν μάρτυρας...
Καλημέρα και φιλιά στη Βοστώνη μου!
Φίλε μου, τι κι αν τις διάβασα τις πρώτες σειρές. Πως να παει το μυαλό μου οτι εκείνο το ωραίο ποδηλατάκι είναι μάρτυρας, ενώ εσύ έψαχνες το μακρινό που σε γυρνά πάλι κοντά για να ακούσεις τη μοναξιά του να μιλά. Δεν είμαι καλός και στα μαθηματικά ( άσχετο βέβαια αυτό ) αλλά τώρα που το έκανες λιανά το ''σύλλαβα το θέμα'' ( όπως έλεγε ένας γυμνασιάρχης ). Το άρθρο της Κυρίας Ντόρας Πολίτη ( άσχετο κι αυτό με το θέμα μας ) είναι καταπληκτικό. Σε ευχαριστώ που μου το έστειλες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜη βλέπεις, Γιώργο, που σε τούτα τα "διαδίκτυα" που μπλέξαμε και βγάζουμε τα "σώψυχά" μας μέχρι παρεξηγήσεως... συμβαίνει και έξω...
ΔιαγραφήΈξω σε στιγμές περισυλλογής αναζητώ εικόνες που με αγγίζουν. Τις εστιάζω στο φακό για μένα κι ύστερα από καιρό αφού τις έχω "κανακέψει" τις μοιράζομαι.
Είναι πολύ απλό και συνάμα σύνθετο. Όπως το πάρει κι όπως το βλέπει ο καθένας.
Να υποθέσω πως το "σύλλαβες το θέμα".
Σου έστειλα το άρθρο της Κυρίας Πολίτη ξέροντας πως θα σ' αρέσει. (γράψέ το σχόλιό σου σ' εκείνη, θα το ήθελα...).
Σου έστειλα να δεις που εντόπισα και το ποδήλατο, έτσι;
Λοιπόν Καλό Σαββατοκύριακο σου εύχομαι!