Πόσο έντεχνα ζωγραφίζονται οι αποχρώσεις σε κάποια
ιδιαίτερα τοπία…
Ίδια, όπως τ’ αφήσαμε, όπως τα καταχωρήσαμε στην καρδιά μας.
Ο χρόνος δε θαμπώνει την εικόνα.
Παίρνει φως… πολύ φως –ή όσο χρειάζεται– από
την κάθε στιγμή της μέρας.
Κι εκείνα από μακριά μας στέλνουν χαιρετίσματα με
αλμύρα νοσταλγίας!
Στ΄αλήθεια φανταστικός ο τρόπος που παρουσιάζεις τις φωτογραφίες, καλέ μου φίλε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι το παιγνίδι με τα χρώματα είναι το κάτι άλλο.
Νάσαι καλά.
Αυτό το (μας στέλνουν χαιρετίσματα με αλμύρα Νοσταλγίας,)
ΑπάντησηΔιαγραφήαντιπροσωπεύει όλα μας τα ασπρόμαυρα νιάτα μας
χαιρετώ
Γαβριήλ
@ Dennis Kontarinis,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάνω το "αγροτικό" μου στο αγαπημένο χόμπυ που πάντα έχει τρόπους να με συναρπάζει. Μαθαίνω όσο μπορώ. Ε, παίζω και λίγο...
Με την καλημέρα και την εκτίμησή μου!
@ pylaros,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θα το έλεγα έτσι, αγαπητέ μου φίλε, γιατί στ' αλήθεια είχα την τύχη σ' αυτόν τον τόπο -τον τόπο μου- όχι μόνο τα νιάτα μου αλλά και πολλά άλλα να μου χαρίζονται έγχρωμα... Ευτυχώς!
Γι αυτό και τα χαιρετίσματα έρχονται πασπαλισμένα με αλμύρα Νοσταλγίας... Τόση θάλασσα τον βρέχει.
Να είσαι καλά!
Υ.Γ. Στη σημερινή σας σύναξη ο νους μου θα είναι μαζί σας. Τους χαιρετισμούς και την αγάπη μου σε όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα.
Οσο κι αν κάνεις τ αγροτικό σου, όπως λες, στη φωτογραφία Στράτο,έχεις ειδικευθεί τόσο στη γραφή που μεταφέρεις νοσταλγία κατά κύματα και σ εμάς τους εξ αποστάσεως θαυμαστές των Τοπίων των χρόνων σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝάσαι πάντα καλά και να μαθαίνεις ο,τι ευχαριστεί την ψυχή σου. Και απ εδώ θάθελα να ευχηθώ (επειδή τα σχόλια στην ίδια είναι κλειστά) να μην πάψει να υφίσταται τέτοια ομορφιά στο διηνεκές, οποιαδήποτε άλλη ενέργεια θάναι έγκλημα σε βάρος της.
Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για άλλη μια φορά (ξέρεις τι εννοώ)με τα φιλικώτερα...
Χαρά