Στα σκαλοπάτια σου μετρώ
τα βήματα που με γυρίζουν πίσω...
στη μνήμη του
καιρού, στα καλντερίμια του χρόνου…
Φτάνει λίγο φως μόνο για να
διώξει μακριά ένα σωρό σκιές…
Χιλιάδες πράγματα μικρά έχω
να θυμηθώ
και μνήμες που με συνδέουν
μαζί της…
Στράτο
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω περπατήσει ποτέ σε τούτα τα καλντερίμια, δεν έχω δει αυτά που λαχταράς, αλλά πίστεψέ με είναι όνειρο ζωής ο Μόλυβος και γενικά η Μυτιλήνη.
Μ αυτά τα λίγα που βλέπω και με τα περισσότερα που κατά καιρούς έχω δει, σε δικαιολογώ απόλυτα!
Καλό σου ξημέρωμα.
@ Χαρά Θ.,
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαρά αγαπημένη μου φίλη, τα όνειρα είναι για να πραγματοποιηθούν και τα περιμένει συνεχώς μια ελπίδα...
Εγώ το εύχομαι, μια μέρα, να γίνει και να είναι καλοκαίρι ώστε να σε σεργιανίσω με απέραντη χαρά, Χαρά μου!
Aν και έχω καθήσει στο νησί σου δεκαπέντε μέρες αυτά τα γραφικά και πανέμορφα καλντερίμια δεν τα γνώρισα.Στην Καλλονή με πήγαν, τον Θεόφιλο μου έδειξαν, ουζάκι με πότισαν και τα ταβερνάκια τα έμαθα όλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ανάρτησή σου γεμάτη ρομαντισμό.
Νάσαι καλά φίλε.
@ Dennis Kontarinis,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε λογιάζεται, Ντένη μου, να πας στη Λέσβο και να μην επισκεφτείς τη Μήθυμνα (ή Μόλυβο, αν θες) είναι σα να μη πήγες...