Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

Εν τέλει...

Εν τέλει τι είναι αυτό που απομένει;
Συμβιωτικοί οργανισμοί, ρόζοι, μούσκλια και λειχήνες…
Μηθυμναίος

4 σχόλια:

  1. Μα που τις βρήκες όλες αυτες τις παρομοιώσεις και σε διάφορα σχήματα;

    Ρόζους, μούχλα, η φθορά του χρόνου, ή του βροχερού καιρού και της υγρασίας κατορθώματα.

    μελαγχολικά και original
    saludos

    Gabriel

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ pylaros,

    Από-κρυπτογραφώ εικόνες που περνάν από μπροστά μου. Σκιαγραφώ ιδέες… Αν έχω μαζί μου την κάμερα, έχει καλώς, αν όχι… επιστρέφω και… «εν τέλει, είν’ αυτό που απομένει…»
    Μ’ ένα κλικ τις αποθηκεύω, ύστερα τις επεξεργάζομαι για να τις αποθέσω στις «Φωτοχυσίες» μου.

    Κι αυτοί οι κορμοί των δέντρων είναι σαν τους ανθρώπους που «η φθορά του χρόνου…», το είπες… αφήνει τα σημάδια της… και τα κατορθώματά της…

    Καλό Σαββατοκύριακο, φίλε μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αυτες τις εικονες θα τις συνδυασω και με τον χτυπημενο γλαρο, και θα πώ οτι οι πληγες , μενουν! Μπορεί να τις θεραπευει ο χρονος σιγα σιγα, και να μην αιμορραγουν, όμως ειναι πληγες....κλωνάρια που κόπηκαν απο το δεντρο,άνθρωποι που φευγουν απο τις ζωες μας, αυτό δεν είναι Στράτο;
    Βarby-b....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Βarby-b,

    Πολύ σωστή η παρατήρησή σου, Βarby-b, έτσι ακριβώς είναι και χαίρομαι ιδιαίτερα που μπήκες στη σκέψη μου και στις δυο περιπτώσεις: του πληγωμένου γλάρου και μιας καρδιάς και στις πληγές των δέντρων.

    Πολύ σ’ ευχαριστώ για την παρέμβαση και την διατύπωση της σκέψης σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εστιάζω, κάνω «ζουμ» αν χρειαστεί κι αμέσως το «κλικ» για το αποτέλεσμα της εικόνας που θέλω να έχω… Θα τις αφήνω «έκθετες» ώστε να υπόκεινται σε φιλικές «επιθέσεις» και τα σχόλιά σας εδώ…

Σας ευχαριστώ