Πρώτη μέρα του χρόνου. Πρωτοχρονιά με λιακάδα. Ο καιρός
επιμένει σε παρατεταμένη άνοιξη. Αίθριος, ανέφελος, γαλήνιος, διαυγής. Πρωινό, λίγο
πριν το μεσημέρι, μια βόλτα προς τη θάλασσα που την αγαπώ πολύ, όπως τις αμαρτίες
μου. Οικειότητα που με στρέφει εκεί. Νησιώτης είμαι, πώς θα μπορούσε να ήταν
αλλιώς; Τα άλμπουρα των ιστιοφόρων που φαίνονταν πάνω από τα χαμηλά σπίτια ήταν
το έναυσμα. Πήρα τη διαδρομή προς τη μαρίνα. Και να ο αιφνιδιασμός του μη αναμενόμενου. Απίστευτο,
αλλά αληθινό, πόσο τυχερός αισθάνθηκα μ’ αυτό που αντίκρισα: Το γαλάζιο,
θάλασσας και ουρανού να αντικατοπτρίζεται στης φύσης τον καθρέφτη. Όλα μαζί, ουρανός,
βουνό, αραγμένα ιστιοφόρα, ανακατεμένα στην παλέτα της φύσης και του καιρού. Η
φύση βάφεται με τα δικά της γαλάζια χρώματα και δεν ρωτάει κανέναν γι’ αυτό. Η
ομορφιά ενδυναμώνεται στη βεβαιότητα του πρόσκαιρου, στην αιωνιότητα της στιγμής.
Πόσο θα ’θελα να σταματήσω την ώρα, να μην κυλάει. Είναι γιατί κάτι τέτοιες
μοναδικές στιγμές, ίσως να μην επαναληφθούν. Το κινητό μου η λύση και οι φωτογραφίες μάρτυρες…
Εκπληκτικές φωτογραφίες, Στράτο. Η επεξεργασία και ο σεβασμός που τούς δείχνεις είναι πραγματικά εντυπωσιακός, φίλε μου. Αλλά και οι σκέψεις σου, δένουν αντάμα σε ένα πανέμορφο σύνολο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου.
Και με τη δική μου καλησπέρα, Γιάννη, εδώ, εσύ με τον καλό σου λόγο να σχολιάζεις ολόγλυκα τις εικόνες και τα λόγια μου κι εγώ να σ’ ευχαριστώ μέσα απ' την καρδιά μου!
Διαγραφή