Το έχω ξαναγράψει. Αλλού βιώνω τώρα, άλλα «μέσα» μ’ έχουν, κατά κάποιο τρόπο,
αποσπάσει απ’ εδώ, άλλα με
απασχολούν, «δένουν» τις στιγμές μου και
«καθοδηγούν» τη συνέχειά μου. Στο Instagram συγκεκριμένα. Εκεί θα με βρείτε. Εκεί εκθέτω τις εικόνες μου και αναπαράγω
τις σκέψεις και το λόγο… Εκεί, «μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου»... συμβαίνω. Εκεί
το βλέμμα μου, εκεί τα σημάδια, εκεί τα πατήματα και τα αποτυπώματά μου.
Ακολουθούν μερικά «δείγματα»
αφιερωμένα… στη διάθεσή μου.
Η φύση –ο μεγάλος σκηνοθέτης– διάλεξε τούτο το θολό τοπίο μέσα στην πάχνη. Έχει
αυτόν τον ανταποδοτικό τρόπο να χαρίζει απλόχερα κάτι, όταν σου στερεί κάτι
άλλο. Η επιφάνεια της θάλασσας στην απόχρωση του ακαθόριστου.
Η σιωπή περισσεύει…
Το έντονο κόκκινο του έρωτα στο άνθος της τσιντόνιας!
Μανία κι αυτή να
εστιάζω στην ομορφιά...
Και τότε αντιλαμβάνομαι πόσο περισσεύει στη φύση το ωραίο!
Το οποίο ωραίο,
ασφαλώς, δεν επιδέχεται τη δική μου αμφισβήτηση.
Το ζωντανό κίτρινο χρώμα τους, το ολόφρεσκο μέσα στην ξεραΐλα, μου
προξένησαν πρώτα το θαυμασμό κι ύστερα την απορία που παραμένει απορία…
Πράσινο, θα είναι πάντα το κυρίαρχο χρώμα στη φύση…
Το πορτοκαλί άνθος του καλοκαιριού σε αρμονική συμβίωση με το μάρμαρο...
Κι εκεί στην άκρη, ανάμεσα στις σκιές του
πορτοκαλί «ξεμυτίζει» η λεπτομέρεια του
κίτρινου.
Εκπληκτικές οι δουλειές σου αγαπητέ Στράτο! Τις θαυμάζω, τις απολαμβάνω. Η Μία καλύτερη εικόνα από την άλλη. Την καλησπέρα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ μου Γιάννη, σ' ευχαριστώ για το ότι έριξες τη ματιά σου στις εικόνες μου και βέβαια κι άλλο ένα
Διαγραφήπου τε εξέφρασες τόσο απλά και τόσο ζεστά.
Την καλημέρα μου έχεις και να προσέχεις!