Παλιά τα λέγαμε κλέφτες… Τα θυμάστε; «Αέρινοι κλέφτες»… (Dandelion) είναι κάτι στρογγυλά μπαλάκια που,
τώρα την άνοιξη, πλημμυρίζουν όπου υπάρχει πράσινο. Με το παραμικρό φύσημα διασκορπίζονται
στον αέρα –ταξιδεύουν χωρίς προορισμό, δεν γνωρίζουν σύνορα και αποστάσεις– και…
εισβάλλουν ως «κλέφτες» παντού.
* Αναφέρονται επίσης
κι ως «χρυσαλιφούρφουρα» ή «χρυσαλοφούρφουρα». Μάλιστα υπάρχει και το σχετικό τραγούδι σε στίχους Μαριανίνας Κριεζή στη Λιλιπούπολη.
Εδώ:
Που τα θυμήθηκες....! από τις αλάνες τότε στις παλιές γειτονιές σήμερα φωλιάζουν μονάχα στις φωτογραφίες. Όπως εδώ σε αυτές τις πανέμορφες στιγμές που φυλάκισες και μας έδωσες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμείς τότε παιδιά τα λέγαμε και "Μουσαφίρηδες". Κυρίως γιατί έμπαιναν με τον αέρα μέσα στις αυλές των σπιτιών, λες προάγγελοι κάποιου επισκέπτη.
Πολύ όμορφο θέμα Στράτο.
Την καλησπέρα μου.
Που τα θυμήθηκα με ρωτάς Γιάννη.
ΔιαγραφήΣτους καθημερινούς περιπάτους μου τα συναντώ μέσα στο πράσινο (φέτος είναι η χρονιά τους…). Κάθομαι και τα θαυμάζω σαν μικρό παιδί. Ενίοτε τα φωτογραφίζω για να «φυλακίσω» την εικόνα τους πριν το φύσημα του αέρα (ή κάποιου παιδιού, να όπως σήμερα η εγγονούλα μου) τα σκορπίσει μετατρέποντάς τα σε «κλέφτες» ή «μουσαφίρηδες» όπως πολύ σωστά μου θύμησες. Κι έχεις δίκιο!
Δέξου και τη δική μου καλησπέρα, φίλε, κι όταν σου περισσεύει λίγος χρόνος ρίξε μια ματιά κι εδώ: https://www.instagram.com/stratos_doukakis_8/