Είναι το γνωστό
καφέ-ζαχαροπλαστείο «Η Μπλε Αλεπού» στην κάτω αγορά του Μολύβου.
Εκεί όπου η
μαγεία της θέας σε ανταμείβει όπως και το χαμόγελο των ανθρώπων του.
Αφήνεσαι στα
θέλγητρα του πρωινού και στην κουβέντα –καρδιά με καρδιά– με τους φίλους
απολαμβάνοντας το καφέ, τα παγωτά ή τα υπέροχα γλυκά του καταστήματος.
Είναι και το
μπαλκόνι του, όμως εμένα με μαγεύουν τα παράθυρά του… Είναι να μην ευφραίνεται
η ματιά σου; Όχι, πες τε μου…
Ααααχχχχ αυτό είναι το παράθυρο που με κεραυνοβόλησε στην πρώτη σου ανάρτηση;;;ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟ!!! Αξιζε ο κεραυνοβόλος έρωτας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο θάθελα έναν καφέ με τέτοιο αγνάντι!
Νάσαι καλά βρε Στράτο μου,σαν να με βάφτισες στην κολυμπήθρα της ομορφιάς και της αιωνιότητας.
Με ευγνωμοσύνη...
Σε τι παράδεισο είσαι αγαπητέ Στράτο; Αυτό το παράθυρο (που τόσο ωραία φωτογράφησες)προκαλεί,πραγματικά ονειρεμένο είναι:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑχ..
Άριστα σε βαθμολογώ ως φωτογράφο προφεσιονάλ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα τόση ομορφιά κι αυτά τα παράθυρα με μπλε υποκρουση.
Θαύμα εικόνας, δεν χρειάζοντε λόγια.
χαιρετώ
Γαβριήλ
Μαγικές εικόνες, παραμυθένια θέα!!! Δε ξεκολλάς με τίποτα απ το παράθυρο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχες οι λήψεις σου Στράτο!!!!!
Κάθε παράθυρο κι΄ενα κάδρο, φίλε Στράτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχα.
Νάσαι καλά.
@ Χαρά Θ.,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, βρε Χαρά, αυτό είναι το παράθυρο που όχι μόνο εσένα κεραυνοβόλησε αλλά κι όποιον το κοντεύει.
Πράγματι ένας πρωινός καφές εκεί είναι σκέτη απόλαυση. Λοιπόν αν το επιχειρήσεις είναι κερασμένος από μένα. Άσε που έχουμε υποσχεθεί και ούζα…
Ευγνωμοσύνη δε χρωστάς σε μένα παρά στις ομορφιές που μας χαρίζουν οι τόποι μας!
Να ‘σαι καλά, Χαρούλα μας!
@ agrampelli,
ΑπάντησηΔιαγραφήΉμουν, Αγράμπελη, έχω επιστρέψει πλέον στην Αθήνα κι έμεινα να νοσταλγώ παρέα με τις εικόνες που μάζεψα…
@ pylaros,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟπότε περνάω την τάξη, φίλε μου! Τι ωραία! Προσπαθώ πάντα για το καλύτερο κι ό,τι προκύψει…
Κι εγώ, όπως ξέρεις είμαι λάτρης του ωραίου και πάντα το ψάχνω.
Σ’ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
@ Γιώργος Βαρβάκης,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι εσύ δεν πας παρακάτω, Γιώργη, είδα κι εγώ τις δικές σου από τον Άγιο Νικόλα σας εκεί στη Σάμο κι έπαυα έρωτα.
Τα νησιά μας, ξάδερφε, πρέπει να τα προσέχουμε, δε χορταίνονται με τίποτα.
@ Dennis Kontarinis,
ΑπάντησηΔιαγραφήΈτσι ακριβώς είναι, Ντένη. Ζωγραφιές!!!
Και καφές και ούζο στο συγκεκριμένο παράθυρο...φοβάμαι θα εκπαραθυρωθώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να το επισκεπτόμουν Στράτο!
@ Χαρά Θ.,
ΑπάντησηΔιαγραφήΒεβαίως! Αλλά για το σάλτο συγκρατήσου γιατί είναι αρκετά ψηλά το συγκεκριμένο παράθυρο... Άσε που δεν θα το επιτρέψω επ' ουδενί λόγου.
Θα σου στείλω φωτογραφίες για να δεις για τι ύψος μιλάμε.
Τελειότητα! Μου θυμίζει ένα άλλο παράθυρο με πολύ παρόμοια θέα, μόνο που αν κρεμάσεις ένα αγκίστρι από το παράθυρο..ψαρεύεις. Και η θέα απέναντι είναι το παλιό φρούριο.. Μαγεία και Ποίηση..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤατιάνα μου, αυτή η θέα σε σκλαβώνει, οπότε δεν χρειάζεται να ρίξεις αγκίστρι... παραγγέλνεις το καφεδάκι σου, λίγο κρύο νερό κι απολαμβάνεις τη μαγεία. Τι άλλο θέλεις για να ξεκουράσεις το μυαλό σου. Ότι πρέπει για να ξεχάσεις κατά που πέφτει η Αθήνα...
ΔιαγραφήΝα 'σαι καλα!