Δώστε μου λιγάκι ουρανό. Πάρτε με στη συντροφιά σας…
σαν τα πουλιά μες στα κλαδιά σας…
Γυμνά κοιμούνται τα όνειρα ανάμεσα στους κλώνους…
Εκεί που τελειώνουν τα κλαριά σας,
αρχίζει ο ουράνιος θόλος
μένει πάντα χώρος ανάμεσα στους κλώνους
να περάσει λίγος ουρανός
ένα σου λέω μόνο, μην αλλάξεις ουρανό…
εκεί μεσουρανεί η ευαισθησία μου,
σαν τρομαγμένη απορία…
Μηθυμναίος
(ένα σου λέω μόνο, μην αλλάξεις ουρανό…)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι έχεις δίκιο, ακόμα και ο ουρανός διαφέρει από τόπο σε τόπο, κανονικά θα έπρεπε να είναι ο ίδιος αλλά δεν είναι.
Τις ξάστερες νύχτες που μας φώτιζαν τ' αστέρια, πριν ακόμα εφευρεθεί το ηλεκτρικό ρεύμα, (Στο χωριό μου) όταν ήμουν μικρός ξάπλωνα το καλοκαίρι στο αλώνι της στέρνας και κύταζα τον ουρανό, τον παρομοίαζα με τον πολυέλαιο της εκκλησίας μας, εκεί έπλαθα τα όνειρα..
Τώρα δεν τον βλέπω πια οι ανταύγειες τωνν φώτων της πόλης τον έχουν κρύψει.
χαιρετισμούς
Γαβριήλ
Να αφήσω την καλησπέρα μου;
ΑπάντησηΔιαγραφή....
ο ουρανός του φθινοπώρου είναι ο πιο όμορφος όλου του χρόνου θαρρώ...
@ pylaros, "Δώστε μου λιγάκι ουρανό...":
ΑπάντησηΔιαγραφή«ένα σου λέω μόνο, μην αλλάξεις ουρανό…», αυτό είναι από στίχο τραγουδιού που χρησιμοποίησα, κάπως παραλλαγμένο, στην ανάρτηση.
Πήρα αφορμή από τα κλαριά των δέντρων που έβλεπα, περπατώντας στο πάρκο και μου ’ρθε η ιδέα της φωτογράφησης και της ανάρτησης.
Βέβαια, έτσι είναι, τα πολλά φώτα των μεγάλων πόλεων, δεν αφήνουν να φανεί η ομορφιά του ουρανού… που βοηθάει να «πλάθεις όνειρα» όταν τον απολαμβάνεις στη μοναξιά!
Καλημέρα με την έννοια μου σε εσάς με τον τυφώνα Σάντι…
@ agrampelli,
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς όρισες, φίλη μου καλή! Άφησε όσες καλησπέρες θέλεις… Δεκτές και… με πολλή αγάπη!
Συμφωνώ με την ομορφιά του φθινοπωρινού ουρανού, αν και το θέμα μου ήταν τα κλαριά που τον πλαισίωναν…
Καλημέρα και καλή εβδομάδα να έχεις!