Τα παιδιά κι ο κόσμος τους…

«Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα. Τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα. Κι αυτό που θέλω να σου πω, το πιο όμορφο απ' όλα, δε στο 'χω πει ακόμα».          Στίχοι: Ναζίμ Χικμέτ                                                                                        

Παιδιά, γελάστε απ' τα βάθη των χρυσών σας ματιών, είστε μες στο δικό σας κόσμο. Ο κόσμος σας είναι άλλος κόσμος, δεν είναι ο δικός μας.

Σας δώσαμε ζωή, μας δώσατε λόγο για να ζούμε. Μείνετε παιδιά. 

* Κολάζ από φωτογραφίες της Elena Shumilova. Σύνθεση: Στράτος Δουκάκης

Στιγμές από τις βροχερές μέρες του Φθινοπώρου

Μπορεί να βρέχει, μπορεί η βροχή να προκαλεί χίλια μύρια όσα προβλήματα, δυσκολίες, λιμνάζοντα νερά και άλλα τόσα. Ωστόσο αφήνει άλλες τόσες ομορφιές να απολαύσεις. Κι όταν τις αντικρύζεις, μέσα σου αρχίζουν να συνδέονται σκέψεις, συναισθήματα και παραστάσεις που σε κάνουν να στέκεσαι και να θαυμάζεις.

* Κι εκεί, ανάμεσα στο κυρίαρχο ασπρόμαυρο των εικόνων «ξεμυτίζουν» οι λεπτομέρειες του κόκκινου και του κίτρινου στις ομπρέλες.

Ασπρόμαυρες ιστορίες και ασπρόμαυρες στιγμές Ι

Οι γυναίκες και ιδιαίτερα οι όμορφες ήταν και παραμένουν πάντα αντικείμενο ενδιαφέροντος. Εντυπωσιάζουν με τα τέλεια χαρακτηριστικά του προσώπου και την εξαιρετική φιγούρα τους κάνοντας πολλές καρδιές να τρέμουν, μαγεύοντας με την ακαταμάχητη και μαγνητική τους γοητεία. 

Εδώ μια «εισβολή» –κυριολεκτικά– από ασπρόμαυρες γυναικείες φιγούρες που αποδεικνύουν όλα ταπαραπάνω.

Η Γκαλερί των λουλουδιών μου...

Αγαπάμε τα λουλούδια όχι για το άρωμά τους  –άσχετα αν έχουν ή όχι – αλλά για την τέλεια φόρμα τους, τα χρώματά τους και την αισθητική τους για τον καθένα που τα βλέπει.

Εδώ παρουσιάζω μια συλλογή, από τη Γκαλερί των λουλουδιών μου.

Καταπράσινη ομορφιά γύρω μας

 Καταπράσινη ομορφιά γύρω μας. Ανάσα ζωής, θεραπεία ψυχής.

Το μεγαλείο της φύσης. 

Σαγηνεύει και ανανεώνει την ξεθυμασμένη καρδιά. Μαγεία στα μάτια!

Η μαγεία δεν ερμηνεύεται, αν ερμηνευόταν τι μαγεία θα ήταν;

Στην παλέτα του καλοκαιριού...

Το ηλιόλουστο ελληνικό καλοκαίρι, η γοητεία του κι αυτό το να βρίσκεις παντού και πάντα ένα γαλάζιο, ένα πράσινο, ένα κίτρινο, ένα οποιοδήποτε χρώμα ικανό να σώζει τη μέρα σου… Έτσι αυτό το ελάχιστο που μας δίνει το καλοκαίρι κατορθώνει, μαζί με κάτι άλλες μικρές χαρές, να γίνεται πολυτέλεια της ζωής.

Ένα κι ένα...

Δημιουργίες... 

Καλή Πρωτομαγιά

«Ο Μάης είναι μουσική από παλιό τραγούδι, από κλαδί ροδακινιάς και από λεύκας χνούδι. Δεν έχει “Λάμδα”, ούτε “Ρο” στη γλώσσα να βουλιάζει, είναι από Άλφα καθαρό κι όταν γελάς σου μοιάζει»

Καλή Πρωτομαγιά 

Του Απρίλη...

 

Καλή Σαρακοστή!

Η ημέρα της Καθαράς Δευτέρας σηματοδοτεί την έναρξη της Σαρακοστής και παράλληλα το τέλος της Αποκριάς. Η ημέρα γιορτάζεται έντονα σε όλη την Ελλάδα, με διάφορα έθιμα και αποτελεί επίσημη αργία. Είναι μέρα νηστείας και αργίας για τους Χριστιανούς. Η νηστεία διαρκεί για 40 μέρες και κατά το έθιμο τρώμε λαγάνα, αλλά και άλλα νηστίσιμα όπως ταραμά και θαλασσινά. Επίσης είναι η μέρα του χαρταετού.

Κι όμως, εκείνες θα επιμένουν ν’ ανθίζουν…

Οι ανθισμένες αμυγδαλιές, όπως κάθε χρόνο, είναι οι πρώτες που ανοίγουν το δρόμο προς την Άνοιξη.

Άνοιξη, εδώ και αιώνες, μυσταγωγία ζωής, αξία διαχρονική, χειροπιαστή, δίνει, με χίλιους τρόπους, τη δυνατή αίσθηση της ομορφιάς της ζωής. Παρότι ο καιρός, ως συνήθως, είναι απείθαρχος σε προβλέψεις, εκείνες θα επιμένουν, θ' ανθίζουν και το θαύμα δεν θα αργήσει… Κι αν ο χειμώνας έλεγε πως στην καρδιά του κρύβεται μια άνοιξη, ποιος θα το πίστευε;

 

Δυο περίτεχνα δαντελένια κουρτινάκια...

 

Δυο περίτεχνα δαντελένια κουρτινάκια, με βελονάκι απ’ το χέρι μιας υφάντρας, που, επί τούτου άφησε κενά στο πλέξιμό της, για να επιτρέπουν να εισχωρεί της ημέρας το φως. Αφήνοντας, αντάμα, να «γλιστράει» το «μέσα», έτσι ώστε κάτι να μαρτυράει στους «απ’ έξω»…

Αποχαιρετιστήρια ομορφιά στα φύλλα του φθινοπώρου…

Ο Αλμπέρ Καμύ έλεγε: «Το φθινόπωρο είναι μια δεύτερη άνοιξη, όπου κάθε φύλλο είναι ένα λουλούδι». 

Είναι γιορτή για τα μάτια αυτός ο «πλούσιος μαρασμός» που θαυμάζουμε καθώς επέρχεται η μετάβαση από μια εποχή στην άλλη. 

Ανέκαθεν ήμουν και παραμένω λάτρης της εποχής όπου το μονοχρωματικό πράσινο των φύλλων μετατρέπεται σε πανδαισία χρωμάτων σαν σε παλέτα στην οποία κυριαρχούν ένα σωρό χρώματα: το πορφυρό, το χρυσό, το κόκκινο, το μοβ, το πορτοκαλί, το καφέ, το κίτρινο...