Μουσικοί του δρόμου

Άνθρωποι ευαίσθητοι της πλάνης και της περιπλάνησης. Ονειροπόλοι, περαστικοί ταξιδιώτες, μεταφέρουν τον ήχο και τη λαχτάρα του εφήμερου μετατρέποντας τη μελωδία σε χάδι. Άτομα με μουσική παιδεία και μεράκι, κάνουν αυτό που πραγματικά αγαπούν και έχουν επιλέξει, είτε εκθέτοντας τη δουλειά τους, είτε εκτελώντας τις δικές τους μουσικές προτιμήσεις. 

Με τα τραγούδια και τις μελωδίες τους, οι μουσικοί του δρόμου, ψάχνοντας το «κάτι» για τη ζωή τους, δίνουν χαρά στη δική μας. Καταφέρνουν και μας παίρνουν μαζί τους, στις δικές τους διαδρομές. Ξέρουν να δίνουν ψυχή στους δρόμους και μέσα από τις νότες «ζωντανεύουν» και ομορφαίνουν, µε τον δικό τους διαφορετικό τρόπο, τα κέντρα των πόλεων, χαρίζοντάς μας μικρές κι όμορφες στιγμές ονειροπόλησης. Κι αυτό, αναμφισβήτητα το χρειαζόμαστε. 

Το κάνουν με κέφι και το χαίρονται, κι αυτό το βλέπεις στη ματιά τους, στα πρόσωπά τους, το νιώθεις στο συναίσθημα που βγάζουν, στο χαμόγελο που στο χαρίζουν απλόχερα, άσχετα αν ρίξεις ή όχι τον «οβολό» σου στην ανοιχτή θήκη που είναι μπροστά τους.

Παιδιά με ποδήλατο σε ασπρόμαυρες τυχαίες λήψεις

Το ποδήλατο, ιδίως για τα παιδιά, είναι και παιχνίδι και «εργαλείο» ώστε να αναπτύξουν  την έννοια της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας. Με βόλτες στην πόλη, στα πάρκα και σε πίστες γίνεται συνήθεια στην καθημερινή ζωή τους. Συγχρόνως, μπορούν να εξοικειωθούν και με τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας.

Καθημερινές στιγμές άλλων...

Ασπρόμαυρες πινελιές και σκόρπιες καθημερινές στιγμές άλλων, που γίνονται –στον άσκοπο και χαμένο μας χρόνο– εικόνες πάνω στον καμβά και στην οθόνη αυτού του κόσμου του τυχαίου και του ατυχούς.

Απλές λιτές κι ασπρόμαυρες πινελιές

Απλές λιτές κι ασπρόμαυρες πινελιές από την Διονυσίου Αρεοπαγίτου και το Αστεροσκοπείο Αθηνών

Η Αθήνα από ψηλά και ο Λυκαβηττός της...

Η Αθήνα από ψηλά και ο Λυκαβηττός της που ξεχωρίζει για την πανοραμική θέα του και είναι  –αναμφισβήτητα– ένα από τα ρομαντικότερα μέρη της. 

* Ο Λυκαβηττός είναι λόφος της Αθήνας και υψώνεται στα 277 μέτρα πάνω από το επίπεδο της θάλασσας και 227 μέτρα πάνω από την πόλη.

Εικόνες σε χάρτινα αποκόμματα… (Γκαλερί No. 3)

Εικόνες από την ποικιλόμορφη τροπική φύση της Βενεζουέλας

Η Βενεζουέλα κατέχει ένα προνομιούχο τμήμα του εκπληκτικού καταλόγου τοπίων και οικοσυστημάτων στον πλανήτη. Η θέση του και η διάκριση στη διατροπική ζώνη της Γης διαθέτει χαρακτηριστικά Καραϊβικής, Αμαζονίου και Άνδεων. Εκφράζεται οικολογικά και πολιτιστικά σε αυτές τις περιοχές που κοσμούν την επικράτειά της με υπέροχα δώρα ομορφιάς, ποικιλομορφίας και περιβαλλοντικού πλούτου. 

Υπολογίζεται ότι περίπου 30.000 είδη φυτών ζουν στην επικράτεια της Βενεζουέλας, εκ των οποίων το 38% υπολογίζεται ότι είναι ενδημικά είδη, δηλαδή είναι αποκλειστικά σε αυτή τη χώρα. Διακρίνονται κυρίως τέσσερα είδη βλάστησης: θαμνώδεις εκτάσεις, πρωτογενή δάση με λειχήνες και βρύα, λιβάδια και δάση.

* Η θεματική παρουσίαση Γκαλερί «γεννήθηκε» από την ανάγκη που είχα κάπου ν’ ακουμπήσω τις αγαπημένες μου μικρές εικόνες. 

Πρόκειται για συλλογή από το περίσσευμα φωτογραφιών προσωπικής μου ματιάς που επαναφέρω τώρα αποτυπωμένες σε αποκόμματα χαρτιού. 

Είναι εικόνες που, κατά κάποιο τρόπο, είχαν αφήσει μέσα μου σημάδια μιας τρυφερής επαφής, γλυκιάς αρμονίας και γαλήνης.

Εικόνες σε χάρτινα αποκόμματα… (Γκαλερί Νο. 2.)

 Η θεματική παρουσίαση Γκαλερί «γεννήθηκε» από την ανάγκη που είχα κάπου ν’ ακουμπήσω τις αγαπημένες μου μικρές εικόνες. 

Πρόκειται για συλλογή από το περίσσευμα φωτογραφιών προσωπικής μου ματιάς που επαναφέρω τώρα αποτυπωμένες σε αποκόμματα χαρτιού. 

Είναι εικόνες που, κατά κάποιο τρόπο, είχαν αφήσει μέσα μου σημάδια μιας τρυφερής επαφής, γλυκιάς αρμονίας και γαλήνης. 

Εδώ στη 2^η παρουσίαση η φύση και τα παράξενά της…

Εικόνες σε χάρτινα αποκόμματα… (Γκαλερί Νο. 1.)

Η θεματική παρουσίαση Γκαλερί «γεννήθηκε» από την ανάγκη που είχα κάπου ν’ ακουμπήσω τις αγαπημένες μου μικρές εικόνες. 

Πρόκειται για συλλογή από το περίσσευμα φωτογραφιών προσωπικής μου ματιάς που επαναφέρω τώρα αποτυπωμένες σε αποκόμματα χαρτιού. 

Είναι εικόνες που, κατά κάποιο τρόπο, είχαν αφήσει μέσα μου σημάδια μιας τρυφερής επαφής, γλυκιάς αρμονίας και γαλήνης.

Εικόνες της Εφταλούς μέσα από τα περίτεχνα βράχια της

Βράχια οξειδωμένα, θαλασσοφαγωμένα λαξεμένα από μαγικό κι αόρατο χέρι. Δεν είναι πίνακες ζωγραφικής, δεν έβαλε πινελιά ανθρώπου χέρι – της φύσης έργο είναι και του καιρού. Με μόνα εργαλεία το κύμα, τον ήλιο, την αρμύρα και τον άνεμο, συναρπάζουν τη ματιά και αποθεώνουν την αχαλίνωτη φαντασία της φύσης.

 

Χρώματα και αντιθέσεις που ξέρουν να σε κρατάνε στο μισό της πραγματικότητας και... στο μισό του ονείρου.

Εδώ λοιπόν, στην Εφταλού, σε τούτους τους περίτεχνους γυμνούς βράχους, φαγωμένους από το κύμα, τους αέρηδες και την αρμύρα, χτυπιέται κατάστηθα το Αιγαίο. Ο άνεμος φουντώνει την οργή των κυμάτων, η θάλασσα αφρίζει και ξεσπά ανταριασμένη πάνω τους, φτιάχνοντας –άξια θαυμασμού– έργα τέχνης!

* Στον κάθε βράχο ενσωμάτωσα εικόνες από τη μαγευτική εξοχή και τη θάλασσά της

Μπορείτε να δείτε και εδώ:

Instagram Stratos_Doukakis-8/

Τα ΓΕΩΤΡΟΠΙΑ της Συλλογής μου

Το ΓΕΩΤΡΟΠΙΟ, ήταν για χρόνια το ένθετο εβδομαδιαίο περιοδικό της, πάλαι ποτέ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ. 

Συνδρομητής της εν λόγω εφημερίδας από την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας της (21 Ιουλίου 1975) στην ξενιτιά μου τότε, και μετ’ έπειτα εδώ στην πατρίδα, όπου στις 14 Νοεμβρίου 2014 θα έπεφτε η αυλαία και ο τίτλος ΤΕΛΟΣ. Πλήγμα δυστυχώς για την ελληνική δημοσιογραφία.

Το Γεωτρόπιο, λοιπόν –ένθετο στο φύλλο της Σαββατιάτικης Ελευθεροτυπίας– ήταν από τα αγαπημένα μου. Έτσι άρχισα να τα κρατάω κάνοντάς τα συλλεκτικά για πολλούς λόγους που με γοήτευαν. Για τα ενδιαφέροντα θέματα, την ποιότητα ύλης, τις εξαιρετικές εικόνες, τις ενδιαφέρουσες κατηγορίες θεμάτων αλλά... και για κείνες τις «λυρικές παραβολές» –τα αινιγματικά σημειώματα στην τέταρτη σελίδα του– όπως ήταν, επί σειρά ετών (από τον Μάιο του 2000 ως τον Ιούνιο του 2002) τα ΦΑΞ του Σταύρου Απέργη . Αυτά τα μικρά «κομματάκια» γραμμένα με ευρηματικότητα κι αμεσότητα, με λυρισμό και χιούμορ, μας κέρδισαν και μας έκαναν φανατικούς αναγνώστες του Γεώ.