Καλή Σαρακοστή!

Η ημέρα της Καθαράς Δευτέρας σηματοδοτεί την έναρξη της Σαρακοστής και παράλληλα το τέλος της Αποκριάς. Η ημέρα γιορτάζεται έντονα σε όλη την Ελλάδα, με διάφορα έθιμα και αποτελεί επίσημη αργία. Είναι μέρα νηστείας και αργίας για τους Χριστιανούς. Η νηστεία διαρκεί για 40 μέρες και κατά το έθιμο τρώμε λαγάνα, αλλά και άλλα νηστίσιμα όπως ταραμά και θαλασσινά. Επίσης είναι η μέρα του χαρταετού.

Κι όμως, εκείνες θα επιμένουν ν’ ανθίζουν…

Οι ανθισμένες αμυγδαλιές, όπως κάθε χρόνο, είναι οι πρώτες που ανοίγουν το δρόμο προς την Άνοιξη.

Άνοιξη, εδώ και αιώνες, μυσταγωγία ζωής, αξία διαχρονική, χειροπιαστή, δίνει, με χίλιους τρόπους, τη δυνατή αίσθηση της ομορφιάς της ζωής. Παρότι ο καιρός, ως συνήθως, είναι απείθαρχος σε προβλέψεις, εκείνες θα επιμένουν, θ' ανθίζουν και το θαύμα δεν θα αργήσει… Κι αν ο χειμώνας έλεγε πως στην καρδιά του κρύβεται μια άνοιξη, ποιος θα το πίστευε;

 

Δυο περίτεχνα δαντελένια κουρτινάκια...

 

Δυο περίτεχνα δαντελένια κουρτινάκια, με βελονάκι απ’ το χέρι μιας υφάντρας, που, επί τούτου άφησε κενά στο πλέξιμό της, για να επιτρέπουν να εισχωρεί της ημέρας το φως. Αφήνοντας, αντάμα, να «γλιστράει» το «μέσα», έτσι ώστε κάτι να μαρτυράει στους «απ’ έξω»…

Αποχαιρετιστήρια ομορφιά στα φύλλα του φθινοπώρου…

Ο Αλμπέρ Καμύ έλεγε: «Το φθινόπωρο είναι μια δεύτερη άνοιξη, όπου κάθε φύλλο είναι ένα λουλούδι». 

Είναι γιορτή για τα μάτια αυτός ο «πλούσιος μαρασμός» που θαυμάζουμε καθώς επέρχεται η μετάβαση από μια εποχή στην άλλη. 

Ανέκαθεν ήμουν και παραμένω λάτρης της εποχής όπου το μονοχρωματικό πράσινο των φύλλων μετατρέπεται σε πανδαισία χρωμάτων σαν σε παλέτα στην οποία κυριαρχούν ένα σωρό χρώματα: το πορφυρό, το χρυσό, το κόκκινο, το μοβ, το πορτοκαλί, το καφέ, το κίτρινο... 

Μουσικοί του δρόμου

Άνθρωποι ευαίσθητοι της πλάνης και της περιπλάνησης. Ονειροπόλοι, περαστικοί ταξιδιώτες, μεταφέρουν τον ήχο και τη λαχτάρα του εφήμερου μετατρέποντας τη μελωδία σε χάδι. Άτομα με μουσική παιδεία και μεράκι, κάνουν αυτό που πραγματικά αγαπούν και έχουν επιλέξει, είτε εκθέτοντας τη δουλειά τους, είτε εκτελώντας τις δικές τους μουσικές προτιμήσεις. 

Με τα τραγούδια και τις μελωδίες τους, οι μουσικοί του δρόμου, ψάχνοντας το «κάτι» για τη ζωή τους, δίνουν χαρά στη δική μας. Καταφέρνουν και μας παίρνουν μαζί τους, στις δικές τους διαδρομές. Ξέρουν να δίνουν ψυχή στους δρόμους και μέσα από τις νότες «ζωντανεύουν» και ομορφαίνουν, µε τον δικό τους διαφορετικό τρόπο, τα κέντρα των πόλεων, χαρίζοντάς μας μικρές κι όμορφες στιγμές ονειροπόλησης. Κι αυτό, αναμφισβήτητα το χρειαζόμαστε. 

Το κάνουν με κέφι και το χαίρονται, κι αυτό το βλέπεις στη ματιά τους, στα πρόσωπά τους, το νιώθεις στο συναίσθημα που βγάζουν, στο χαμόγελο που στο χαρίζουν απλόχερα, άσχετα αν ρίξεις ή όχι τον «οβολό» σου στην ανοιχτή θήκη που είναι μπροστά τους.

Παιδιά με ποδήλατο σε ασπρόμαυρες τυχαίες λήψεις

Το ποδήλατο, ιδίως για τα παιδιά, είναι και παιχνίδι και «εργαλείο» ώστε να αναπτύξουν  την έννοια της αυτονομίας και της ανεξαρτησίας. Με βόλτες στην πόλη, στα πάρκα και σε πίστες γίνεται συνήθεια στην καθημερινή ζωή τους. Συγχρόνως, μπορούν να εξοικειωθούν και με τους κανόνες οδικής κυκλοφορίας.