Δευτέρα 13 Ιουνίου 2016

Φωτο-συνθέσεις διά χειρός S.D.



και… με απόλυτη εχεμύθεια

Ασπρόμαυρες εικόνες με υπάρξεις που, αν μη τι άλλο, εγείρουν τις αισθήσεις.
Εγκαρδιώνουν… κι ας έχει χίλιες δυσκολίες ο καιρός.
Έκανα χώρο στο κάδρο με «το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο».
Αυθαιρέτως! Δίχως ενδοιασμούς και… φυσικά δίχως αντίκρισμα.
Σε μια, εν εξελίξει, «παραβίαση» πνευματικών δικαιωμάτων. Απολογούμαι:
Δεν παραβίασα αμπαρωμένες πύλες. Ορθάνοιχτες τις βρήκα.
Οπότε, σε ποιον θα μπορούσα ν’ απευθυνθώ και σε ποιον ν’ απολογηθώ...
Έχει τόση σημασία;

Βεβαίως και δεν έχω την παραμικρότερη πρόθεση να εισέλθω,
ως απρόσκλητος ειδήμων, στα επαγγελματικά «οικόπεδα» άλλων.
Επέλεξα, ωστόσο –μόνο για ’κείνες– το «αλάθητο αισθητήριο»
θαυμασμού και μιας αρμονικής συνδιαλλαγής.
Κι αυτές, δεν μου κράτησαν γινάτι, βολεύτηκαν, βρήκαν τη θέση τους,
δε θέλησαν ν’ αποδράσουν από το πλαίσιο που τόλμησα
–συνεπής στην υπαγόρευση της συνείδησής μου–
να… τις φυλακίσω.
Τα επιπλέον περιττεύουν…

Είναι πράγματι μερικές φορές κι ας κρατάνε λίγο
που… προκαλείς αγκυλωμένες ηθικές, φτύνεις στερεότυπα,
κλωτσάς περιφράξεις και σπας τους κωδικούς της υποκρισίας.
Δεν πειράζει. Αρκεί να συντηρούμε άσβεστη τη φλόγα του πάθους.


Παρασκευή 10 Ιουνίου 2016

Εστιάσεις...



«Χρόνοι μαρμάρινοι, καμάρες και θόλοι
αναβιώνουν τα χτεσινά μου βήματα»


Εστιάζω την εξωτερική λεπτομέρεια
για να ψηλαφίσω το μέσα…

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2016

Το λιμάνι μου...

Aγκυροβόλιο των ωραίων εποχών και των ειδυλλιακών χρόνων...

Εκεί, στη Μήθυμνα θα ήθελα –πάντα το ήθελα– να έριχνα την άγκυρά μου…