Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016

στιγμές μελέτης



Μοναχικές, άβολες στιγμές μελέτης,
δίνουν λόγο στη σκέψη μήπως και κάνουν τη μίζερη ζωή λίγο δική τους…



Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2016

Ούτως ή άλλως...



Ο ιδιωτικός χώρος είναι απαραβίαστος και τα κρυμμένα πράγματα γοητευτικά.
Ωστόσο τα όρια της δικαιοδοσίας του φακού όσο κι αν έχει τη δυνατότητα να βρίσκει χαραμάδες φτάνουν μέχρι εκεί που επιτρέπεται… 


Σάββατο 24 Σεπτεμβρίου 2016

στη σιγουριά της μαρίνας...


Έπεσε η αυλαία του καλοκαιριού.
Έδεσαν στη σιγουριά της μαρίνας.
Θα παραμείνουν εκεί μέχρι να ξανάρθει η δικιά τους εποχή
να σαλπάρουν και πάλι για ταξίδια…




Δευτέρα 19 Σεπτεμβρίου 2016

Η αγάπη δεν είναι λέξη…



    Η αγάπη δεν οξύνεται,
                                         δεν περισπάται,
                                                                   δεν γνωρίζει σημεία στίξεως,
                                                                                                                   και καταστατικό δεν κατέχει…

                                                                                                 Η αγάπη δεν είναι λέξη…

Τρίτη 6 Σεπτεμβρίου 2016

Η καταφυγή και το αποκούμπι μου

             Σε εποχές κρίσης και παρακμής σαν τη σημερινή, η ενασχόλησή μου με τη φωτογραφία με οδήγησε στο να διαπιστώσω πως μπορεί απλά να μετατρέπεται σε μια δημιουργική καταφυγή. Από τότε που ξεκίνησα –σαν ερασιτέχνης πάντοτε και… σχετικά αυτοδίδακτος– προσπαθώ να μεταφέρω τα συναισθήματα που η συγκεκριμένη στιγμή της φωτογράφησης μου προκαλεί. Αυτό επιδιώκω.


Τις φωτογραφίες, νομίζω, δεν τις βγάζει η κάμερα... Τις βγάζει το μάτι, η ψυχή, θα έλεγα και… το μυαλό. Φωτογράφος στην ψυχή λοιπόν και όχι επαγγελματίας, μ’ ένα ασήμαντο, αλλά μαγικό εργαλείο που διαθέτω, έχει μετατραπεί και γίνεται σιγά σιγά το αποκούμπι μου. 




Αυτή η λάγνα γοητεία της στιγμής που προσεγγίζω, αυτό το κλικ στο δευτερόλεπτο, που αιχμαλωτίζει και διασώζει όσα δεν θα ήθελα να χαθούν δείχνει την αξία της συγκεκριμένης στιγμής. Το δε μυστικό της εκτόνωσής μου είναι η μετέπειτα επεξεργασία τους, με την οποία καταγίνομαι τελευταία.

 

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2016

Δείγματα φθινοπώρου εκτός καιρού...

Και… ξαφνικά, όπως περπατάς, στρέφεις το βλέμμα σε κάποιες λεπτομέρειες που σου αποσπούν την προσοχή. Δείχνουν παράταιρες με την όλη εικόνα ένα γύρω. Σε αιφνιδιάζουν με την απρόσμενη, πρώιμη και δειλή εμφάνισή τους. Τις προσπερνάς, αλλά κάτι μέσα σου σε προστάζει να επιστρέψεις σ’ αυτό που άφησες πίσω. Κάν’ το εικόνα βρε αδερφέ… Τι σου κοστίζει ένα κλικ;



Είναι κάτι μικρά δείγματα φθινοπώρου που ξεπετάγονται, εκτός καιρού και με μια αδικαιολόγητη βιασύνη, με μόνο σκοπό –υποθέτω– και την αίσθηση να σε προετοιμάσουν για κάτι που οδεύει προς αποχαιρετισμό. Πως… κάτι τελειώνει.

Τι θαρρείς… ξεμωραίνει κι ο καιρός. Σε ξεγελά προσπαθώντας να σου «κλέψει» όσες ψευδαισθήσεις καλοκαιριού έχουν απομείνει.



Και… ξέρετε με τι μου μοιάζει όλο αυτό; Με τη συνήθη ευχή: «Καλό χειμώνα» που λένε κάποιοι, από Αύγουστο μήνα…

Σάββατο 20 Αυγούστου 2016

Το όμορφο λουλούδι του καλοκαιριού

Μπιγκόνια μεγανθής 
(Bignonia grandiflora)

Το όμορφο λουλούδι του καλοκαιριού
που κάνει να πλημυρίζουν οι έξω κήποι ομορφιά κι ο μέσα κόσμος χρώμα!





Τι να τα κάνεις τα «επιπλέον»… Πολλές φορές, περιττεύουν…


Δευτέρα 13 Ιουνίου 2016

Φωτο-συνθέσεις διά χειρός S.D.



και… με απόλυτη εχεμύθεια

Ασπρόμαυρες εικόνες με υπάρξεις που, αν μη τι άλλο, εγείρουν τις αισθήσεις.
Εγκαρδιώνουν… κι ας έχει χίλιες δυσκολίες ο καιρός.
Έκανα χώρο στο κάδρο με «το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο».
Αυθαιρέτως! Δίχως ενδοιασμούς και… φυσικά δίχως αντίκρισμα.
Σε μια, εν εξελίξει, «παραβίαση» πνευματικών δικαιωμάτων. Απολογούμαι:
Δεν παραβίασα αμπαρωμένες πύλες. Ορθάνοιχτες τις βρήκα.
Οπότε, σε ποιον θα μπορούσα ν’ απευθυνθώ και σε ποιον ν’ απολογηθώ...
Έχει τόση σημασία;

Βεβαίως και δεν έχω την παραμικρότερη πρόθεση να εισέλθω,
ως απρόσκλητος ειδήμων, στα επαγγελματικά «οικόπεδα» άλλων.
Επέλεξα, ωστόσο –μόνο για ’κείνες– το «αλάθητο αισθητήριο»
θαυμασμού και μιας αρμονικής συνδιαλλαγής.
Κι αυτές, δεν μου κράτησαν γινάτι, βολεύτηκαν, βρήκαν τη θέση τους,
δε θέλησαν ν’ αποδράσουν από το πλαίσιο που τόλμησα
–συνεπής στην υπαγόρευση της συνείδησής μου–
να… τις φυλακίσω.
Τα επιπλέον περιττεύουν…

Είναι πράγματι μερικές φορές κι ας κρατάνε λίγο
που… προκαλείς αγκυλωμένες ηθικές, φτύνεις στερεότυπα,
κλωτσάς περιφράξεις και σπας τους κωδικούς της υποκρισίας.
Δεν πειράζει. Αρκεί να συντηρούμε άσβεστη τη φλόγα του πάθους.


Παρασκευή 10 Ιουνίου 2016

Εστιάσεις...



«Χρόνοι μαρμάρινοι, καμάρες και θόλοι
αναβιώνουν τα χτεσινά μου βήματα»


Εστιάζω την εξωτερική λεπτομέρεια
για να ψηλαφίσω το μέσα…

Παρασκευή 3 Ιουνίου 2016

Το λιμάνι μου...

Aγκυροβόλιο των ωραίων εποχών και των ειδυλλιακών χρόνων...

Εκεί, στη Μήθυμνα θα ήθελα –πάντα το ήθελα– να έριχνα την άγκυρά μου…