Τετάρτη 18 Μαρτίου 2015

Ναυαρίνου και Βύρωνος γωνία...

Μου έχει γίνει συνήθεια και μόνιμο θέμα,
Βήματα που με γυρίζουν πίσω… 
Κι αυτό που ψάχνω μακριά, πάλι κοντά του με γυρνά...

Γιατί θέλω να νοιώσω τη μοναξιά του να μιλά.

  
Κι αυτό μου μιλάει πια με το δικό του τρόπο... 
Με την ξεπεσμένη αρχοντιά του... 


Οι τοίχοι μάρτυρες βουβοί με χρώματα παλιά, ξεθωριασμένα…
Πόρτες, παράθυρα κλειστά, λουλούδια ξεραμένα…


Θέλω να πω μήπως έπαψε να στεγάζει πια τα όνειρα των ανθρώπων του;


Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015

Αναφιώτικα, το «νησί χωρίς θάλασσα»…

Μια ιστορική και συνάμα αναπάντεχη περιοχή της Πλάκας είναι τα Αναφιώτικα, το «νησί δίχως θάλασσα», όπως το λένε. Μια σταλιά γης στη σκιά του ιερού βράχου της Ακρόπολης που άντεξε στο πέρασμα των  χρόνων αλλά και στην τσιμεντοποίηση, έτσι ώστε να την έχουμε ατόφια και να την περπατάμε. Στενά σοκάκια που παρότι δίνουν την εντύπωση ότι καταλήγουν σε αδιέξοδο, όλα κάπου σε πάνε. Σπιτάκια ασβεστωμένα, μπλε πόρτες και παραθυρόφυλλα και… γλάστρες παντού. Ένα κυκλαδίτικο τοπίο που δεν έχει σταματήσει να θυμίζει,  απ’ τα μέσα του 19ου αιώνα, ότι και το απλό είναι όμορφο.






 

Παρασκευή 6 Μαρτίου 2015

και… τότε το κάνεις ποίημα ή απλά... φωτογραφία!






Ψάχνεις να βρεις απλά πράγματα,
καθημερινά που…
να τα λένε όλα.

Κι αυτά 
-αφού τόσο το επιθυμείς-
έρχονται απρόσμενα 
μπροστά σου.
Σταλαματιά σταλαματιά…

Πιάνεις το φακό στα χέρια σου
και… τότε το κάνεις ποίημα 
ή 
απλά... φωτογραφία!