Μια θάλασσα
είναι το καλοκαίρι μου
και η καταφυγή μου...
Μεσοπέλαγα, στην απλωσιά της να νιώθω την ανάσα της…
Πόσο τρυφερό το χάδι της γαλήνης, πόσο
γλυκό το ξημέρωμα…
Tί άλλο να θέλω…
με συντροφιά μοναδική κάποιους στίχους…
αγαπημένους…
Κάποιες φορές να μένω μέχρι αργά το βράδυ
μόνο για να μαζέψω τ’ ασήμια της πανσέληνου που στραφταλίζουν
επάνω της
και μ’ έναν αναστεναγμό ν’ απλώνω στην αγκαλιά της τα όνειρά
μου…