Στους περιπάτους μου...

Στους περιπάτους μου, πέρασα από πάρκα, χάζεψα τη φύση, στάθηκα σε φυλλωσιές και σε άνθη, είδα ανάμεσά τους ανυπόληπτα χαμόγελα και καλημέρες… σα να ’ταν δανεισμένα από μιαν άλλη ιστορία…

«Με γυροφέρνει… η άνοιξη.

Μια νερατζιά με κοίταξε με διάθεση υπόπικρη,

και μου ’κλεισε το δρόμο μια μυρωδιά επιστροφής.»

                                                                                         Κ.Δ.

Στις διαθέσεις του ήλιου…

Είναι να κεντρίσει η εικόνα τη φαντασία σου και να προλάβεις -προτού αλλάξει γνώμη ο ήλιος ή κάποιο σύννεφο ζηλέψει…- να παράξεις μια παράξενη καλλιτεχνική δημιουργία αισθητισμού…

Δε σκοτίστηκα πολύ να βρω την κατάλληλη γωνία φωτισμού και λήψης. Ήταν μια απρόοπτη στιγμή απ’ αυτές που διαλέγει ο ήλιος να ρίξει τις ακτίνες του πάνω σε αντικείμενα, που έτυχε να βρίσκονται εκεί, σχηματίζοντας τη σκιά τους πάνω στον αμέτοχο τοίχο…

Όταν οι σκιές -και οι παρασκιές τους- αφήνονται στη διάθεση του ήλιου, δεν έχουν τίποτ’ άλλο από το να υπόκεινται σ’ αυτή και να σιωπούν…

Εκεί ταξιδεύει η ψυχή μου...

 Στα σκαλοπάτια σου μετρώ τα βήματα που με γυρίζουν πίσω...

στη μνήμη του καιρού, στα καλντερίμια του χρόνου…

Φτάνει λίγο φως μόνο για να διώξει μακριά ένα σωρό σκιές…

Χιλιάδες πράγματα μικρά έχω να θυμηθώ

και μνήμες που με συνδέουν μαζί της…

Ανεμώνες…

Σύμβολο της απλότητας, του εφήμερου,

του κάλλους που… δεν διαρκεί, του εύθραυστου, αλλά και της μοναξιάς.

H Ανεμώνη…