Χειροποίητη Μήθυμνα

Απλώνω τα χέρια μου να σ’ αγγίξω

σφιχτά όπως στ’ όνειρο…

όπως τότε, στα χρόνια –τα πολλά υποσχόμενα– της άγουρης νιότης.

Στην απλωσιά της θάλασσας, στην άκρη αυτής της γης.

Στης μνήμης την απαντοχή και στην απόσταση της αγάπης…

Εύφλεκτα υλικά…

Το μελάνι μας είναι εκρηκτικό 

και οι ιδέες μας εύφλεκτες!

Μηθυμναίος

Εν τέλει...

Εν τέλει τι είναι αυτό που απομένει;
Συμβιωτικοί οργανισμοί, ρόζοι, μούσκλια και λειχήνες…

Μηθυμναίος

Ομοιοκατάληκτες στιγμές…

 Μίλα. Πες κάτι, οτιδήποτε, ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ

Δεν λιγοστεύει η σιωπή με μια λέξη

Έτσι, ίσα ίσα, να βάλω έναν τίτλο σ’ αυτή τη βόλτα...

άμα δε λιώσουμε μαζί πως θες να γίνουμ’ ένα;

Μηθυμναίος

Δεσμοί, Δεσμά, δεσίματα, δεσιές και δέστρες

 Αμφίδρομη επικοινωνία ψυχών,

δέσιμο που στηρίζεται στον αμοιβαίο σεβασμό,

στην εκτίμηση, στην αφοσίωση, στην κατανόηση,

στην αστείρευτη φιλία, στην εμπιστοσύνη και όχι μόνο…

τόσο σφιχτά…

τόσο γερά…

τόσο απλά…

τόσο φυσικά…

κάθε είδους…

κοντινοί και μακρινοί δεσμοί, η εναλλακτική φόρμα μιας δύσκολης ισορροπίας…

Μηθυμναίος

Το Πρωτοχρονιάτικο τραπέζι

Μηθυμναίος