Τετάρτη 21 Αυγούστου 2013

Φτάνει μια ηλιαχτίδα και μόνο…

Ξύπναγα σχεδόν χαράματα για να μη χάσω την… τελετουργία. Αυτή τη μαγεία της ανάδυσης του ήλιου. Μεγάλη υπόθεση -και… ευλογία μαζί- ο πρωινός περίπατος που άπλετα σου χαρίζει ομορφιές να γευτείς!

- Και πώς μπορείς να χορτάσεις την ομορφιά;
Ψάχνοντας την ψυχή σου και μαζί μια μικρή ηλιαχτίδα που μόλις ξεπροβάλει…
Έφτανε μια ηλιαχτίδα και μόνο για να διώξει μακριά ένα σωρό σκιές.
Μια ομορφιά φτιαγμένη από θνητές στιγμές… Να ζεις με τα λίγα και ν’ απολαμβάνεις τα πολλά!



Κι ανάμεσα στις φυλλωσιές, μέσα στη σιωπή, συναντούσα την ομορφιά της φύσης και… ξεχνούσα την αγριότητα του κόσμου…
Υπάρχουν σιωπές που δεν πρέπει να τις ταράζουμε. Σαν τα ήσυχα νερά μας γαληνεύουν.


Σταγόνες από φως...

- Κι εγώ, τι είμαι μέσα σε όλα αυτά;
Τίποτα παραπάνω από ένα βλέμμα που τρέχει, που τρέχει αδιάκοπα.  Όπου και να τ’ ακουμπούσα ανασηκώνονταν όνειρα. Αυτό από πάντα με γιάτρευε.
Πουθενά αλλού δεν είχα νιώσει την ψυχή μου να πλησιάζει τόσο πολύ στη γαλήνη.


6 σχόλια:

  1. " Όπου και να τ’ ακουμπούσα
    ανασηκώνονταν όνειρα."
    Τι υπέροχη φράση! Με στοίχειωσε απο την ώρα που διάβασα την ανάρτηση. Πολύ ποιητική,αλλά και πολύ πραγματική για μας που έχουμε την τάση να ονειρευόμαστε μέσα και πίσω απο ο,τι βλέπουμε...
    Νάσαι καλά Στράτο ,τα πρώτα σερβίς σου είναι απιαστα!!!αναμένω τη συνέχεια...
    Εγκαρδίως...ΧΑΡΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Las hojas en la sombra parecen pintadas!!! Buena despedida del sol !!!
    Nos encantaron todas las instantáneas capturando el atardecer a través de las ramas de los árboles!!!
    Abrazossss!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @ Χαρά Θ.,

    Αν είναι έτσι, Χαρά μου, χάρισμά σου! Για να γιατρεύει κι εσένα… Όπως κι εμένα.
    Αν το καλοσκεφτείς, τι άλλο μας έμεινε, φίλη μου, απ’ το να ονειρευόμαστε και να απολαμβάνουμε τις ομορφιές μας, που ’ναι δώρα Θεού!

    Η συνέχεια που ζητάς, στο Μηθυμναίο. Εκεί θα σε περιμένω…

    Καλή σου μέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Margarita Blanco Naches,

    Querida Margarita, muchas gracias por tus elogios a mis fotos. Solo que no son de atardeceres si no de amaneceres!
    Costumbre vieja de salir a caminar desde la madrugada para poder apreciar el regalo de Dios: El Amanecer!

    Reciban Kiko y Sabrina también nuestro gran abrazo!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Από τα τόσα όμορφα που λες, φίλε μου, τι να πρωτοδιαλέξω;
    Να ζεις με τα λίγα και να άπολαμβάνεις τα πολλά. Στ΄αλήθεια ποιός το κάνει αυτό;
    Υπάρχουν σιωπές που δεν πρέπει να τις ταράζουμε. Κι΄όμως ο άνθρωπος τις ταράζει. Κι΄αν τον ρωτήσεις γιατί δεν θα ξέρει τίποτα να σου πει.
    Νάσαι καλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @ Dennis Kontarinis,

    Δύσκολη η ερώτησή σου, Ντένη… «Ποιος το κάνει αυτό»; Μόνο κάποιοι απλοί άνθρωποι που έχουν συλλάβει το νόημα της ζωής. Βέβαια, δεν βοηθάει και η εποχή και η κατάσταση για να το κάνεις τρόπο ζωής.

    Να δεις που το διάβασα τούτο… δεν θυμάμαι τώρα, μα είναι έτσι. Λέει λοιπόν: « Αχ κακομοίρη μου… ποτέ δεν θα σαι λεύτερος. Και τα βουνά να πάρεις πάλι θα βρεις σκοτούρες να ‘χεις».

    Καλά που υπάρχει και το πρωινό περπάτημα και βρίσκεις τον εαυτό σου…

    Καλό Σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εστιάζω, κάνω «ζουμ» αν χρειαστεί κι αμέσως το «κλικ» για το αποτέλεσμα της εικόνας που θέλω να έχω… Θα τις αφήνω «έκθετες» ώστε να υπόκεινται σε φιλικές «επιθέσεις» και τα σχόλιά σας εδώ…

Σας ευχαριστώ