Δώστε μου λιγάκι ουρανό...

Δώστε μου λιγάκι ουρανό. Πάρτε με στη συντροφιά σας…

σαν τα πουλιά μες στα κλαδιά σας…

Γυμνά κοιμούνται τα όνειρα ανάμεσα στους κλώνους…

Εκεί που τελειώνουν τα κλαριά σας,

αρχίζει ο ουράνιος θόλος

μένει πάντα χώρος ανάμεσα στους κλώνους

να περάσει λίγος ουρανός

ένα σου λέω μόνο, μην αλλάξεις ουρανό…

εκεί μεσουρανεί η ευαισθησία μου,

σαν τρομαγμένη απορία…

Μηθυμναίος

Ρόδια...

Τα ρόδια στις φωτογραφίες είναι «ποικιλία Ερμιόνης»,

με αφράτους σπόρους και γλυκιά γεύση, που ξεχωρίζουν...

Mithymnaios 

Περίπατος σε μονοπάτια της σιωπής και της σκέψης…

Τα φύλλα, όσα απόμειναν στα δέντρα, δε σε δέχονται πια με χαμόγελα,

παρά μ’ αυτή τη γλυκιά μελαγχολία που εκπέμπουν…

Τα καφετιά φύλλα του Οκτώβρη, στα φθινοπωρινά πάρκα,  

συνοδεύουν τις σκόρπιες σκέψεις που γυροφέρνουν στο νου μου…

 Το φθινόπωρο συμμαζεύει τ’ απομεινάρια του καλοκαιριού...

Τα πλατανόφυλλα άρχισαν να χάνουν σιγά-σιγά το χρώμα τους…

Πέφτουν απ’ τα δέντρα-μάνες... Βιάζονται να στρώσουν το χαλί του φθινοπώρου, 

που ήλθε και θα μείνει…

 Σκόρπια ξερά φύλλα παντού… του φθινοπώρου ο τάπητας…

Ένα ξανθοκόκκινο φύλλο…

 έψαξε λίγη γη να ξαποστάσει...

Το τραγούδι της ημέρας (Μιλτος Πασχαλίδης)

Μηθυμναίος